| Ο Τζον Μακέιν αναγνωρίζει την ιστορική νίκη του Ομπάμα |
 |
 |
|
Ο ρεπουμπλικάνος Τζον Μακέιν αναγνώρισε χθες το βράδυ την ιστορική νίκη του Μπαράκ Ομπάμα, του πρώτου μαύρου προέδρου των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη της αποτυχίας του. |
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΝΙΚΗ ΟΜΠΑΜΑ.
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008
ΒΑΤΟΠΕΔΙ
O LOGOS GAI TO POLISIZITIMENO BATOPEDI POY EXEI GINEI APO NEO PARODIA. DEN GRAFO AYTO TO ARTHRO ME SKOPO NA SAS PLIROFORISO GIA KATI NEOTERO TO OPIO DNE GNORIZETE ALLA GIA AN SAS PO KAPOIA PRAGMATA TA OPOIA TA AGNOEITAI KAI GIA NA EKFRASO THN PROSOPIKI MOY APOPSI PANO STO THEMA. EXEI GINEI TOSOS NTOROS KAI FASARIA GIRO APO TO THEMA OTI O EFRAIM EXEI FAEI LEFTA KAI OTI KILOFOREI ME ELIKOPETRA KAI LIMOYZINES. KAI SAS ROTAO EGO EXEI DEI POTE KANEIS KAMIA FOTOGRAFIA H KANENA VIDEO POY NA DIXNEI TON EFRAIM NA BGAINEI H NA MPAINEI H TELOSPANTON NA EINAI EMSA SE ELIKOPTERO H LIMOUZINA? KOITAKSETE DEN PROSPATHO NA ATHOOSO TON EFRAIM OYTE NA EKMIDENISO TIN YPOTHESI BATOPEDIOY APLA PROSPATHO NA SAS PO OTI H THLEORASI TA FOUSKONEI PROS OFELOS TIS. H PROSOPIKI MOY APOPSI EINAI OTI DEN PREPEI NA EIMASTE AKREOI SE KANENA ZITIMA POS MALLON SE AYTO TO OPIO APAITEI IDIKOYS XEIRISMOYS KAI LEPTOTITA,THA SINISTOYSA NA MIN SINEPERNESTE APO OTI DIXNIO I TILEORASI ALLA NA EXETE KATHARI KRISI KAI SKEPSI DIOTI I ALITHEIA ABATOPEDIOY DEN EINAI AYTI POY MAS PAROYSIAZEI H TILEORASI, I ALITHEIA EINAI KAPOY STIN MESI.
ΚΑΛΥ ΤΥΧΗ ΟΜΠΑΜΑ,GOOD LUCK OBAMA
Ο ΛΌΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ ΤΟ ΈΝΑ ΕΚ ΤΩΝ ΔΥΟ ΥΠΟΨΗΦΊΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ. ΠΟΛΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΘΩΣ ΜΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΑ ΣΩΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ο ΑΡΑΠΗΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΛΕΥΚΟΥΣ; ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΕΚΣΤΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΙΚΑΝΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΙΟ ΤΟ ΕΠΕΙΧΗΡΗΣΑΝ. ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΣΟΜΑΙ ΑΝΕΠΥΦΙΛΑΚΤΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΩ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΙΣ ΤΕΥΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΟΥ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΡΩΤΑ ΩΣ ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.ΓΙΑΥΤΟ ΟΜΠΑΜΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΥ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ ΟΛΟΨΥΧΑ.
GOOD LUCK OBAMA AND REMEMBER YOU HAVE TO WIN
IF I HAVE ANY MISTAKES FORGIVE MY ENGLISH ARE NOT SO GOOD
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008
Chamillionaire
Chamillionaire
Στο Riding Dirty, την μεγάλη επιτυχία του Chamillionaire, οι αστυνομικοί των κυνηγάνε επειδή είναι διάσημος. Στο ρεμιξ με τον Akon οι στίχοι είναι διαφορετικοί και πιο αποκαλυπτικοί
Στο καινούργιο άλμπουμ του Ultimate Victory που κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο, το πρώτο single είναι το Hiphop Police (με τον Slick Rick), με ίδια θεματολογία και ανάλογο video (χωρίς λόγο, του την πέφτουν οι αστυνόμοι και ξεσπάει χάος στα media). Δείτε το video εδώ
Στο άλμπουμ συμμετέχουν οι Akon, Busta Rhymes, Three 6 Mafia, Lil'Wayne, Pimp C και παραγωγή κάνουν οι Jonathan Rotem, Scott Storch, Swizz Beatz, Cool & Dre.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΔΝΕ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΑΠΟ http://apotis4stis5.blogspot.com/2007_07_01_archive.html
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΡΕΑΛ
Η Ρεάλ Μαδρίτης (ισπανικά:Real Madrid Club de Fútbol) είναι ισπανικό ποδοσφαιρικό σωματείο που εδρεύει στη Μαδρίτη και ιδρύθηκε το 1902. Η Ρεάλ κατέχει το ρεκόρ των 30 τίτλων στη Λα Λίγκα ή Πριμέρα Ντιβιζιόν, ενώ έχει κατακτήσει και 17 Κύπελλα Ισπανίας. Ο σύλλογος επίσης διατηρεί δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα, τη Ρεάλ Μαδρίτης Β.
Έδρα της ομάδας είναι το Σαντιάγκο Μπερναμπέου στη Μαδρίτη. Ιδιαιτερότητα της Ρεάλ είναι πως, σε αντίθεση με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία, ανήκει και διοικείται αποκλειστικά από τα μέλη της (socios), από το 1902. Στις 23 Δεκεμβρίου 2000, η Ρεάλ τιμήθηκε από τη ΦΙΦΑ ως "Ο μεγαλύτερος σύλλογος του 20ου αιώνα". Η ισπανική ομάδα είναι επίσης ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχοντας κατακτήσει συνολικά 11 τρόπαια, 9 Κύπελλα Πρωταθλητριών, αριθμό ρεκόρ, και 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ. Η τεράστια και διαχρονική επιτυχία της, της έχουν χαρίσει το χαρακτηρισμό "Βασίλισσα της Ευρώπης"Ιστορία
Το ποδόσφαιρο εισήχθη στη Μαδρίτη από τους καθηγητές και μαθητές του Institución Libre de Enseñanza, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και αρκετοί απόφοιτοι των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ. Εν έτει 1895 ίδρυσαν την ομάδα Football Sky (ουρανός του ποδοσφαίρου), που αγωνιζόταν τα κυριακάτικα πρωινά στη Μονκλόα. Το 1900 η ομάδα χωρίστηκε σε δύο διαφορετικούς συλλόγους, τη New Foot-Ball de Madrid και την Español de Madrid. Πρόεδρος της δεύτερης ήταν ο Julián Palacios. Το 1902 η Español de Madrid χωρίστηκε και πάλι, με αποτέλεσμα το σχηματισμό της Sociedad Madrid FC στις 6 Μαρτίου 1902. Πρώτος της πρόεδρος υπήρξε ο Juan Padrós Rubió, ενώ πρώτος γραμματέας ο Manuel Mendía. Λίγο αργότερα τον Juan Padrós Rubió θα διαδεχόταν ο αδελφός του Carlos Padrós. Τρία μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Madrid FC κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο, το πρώτο από τα τέσσερα συνεχόμενα Κύπελλα Ισπανίας. Το όνομα Real (=βασιλική), της αποδόθηκε από τον Βασιλιά Alfonso XIIΙ στις 29 Ιουνίου 1920. Έκτοτε η ομάδα αναφέρεται ως Real Madrid (Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά οι οπαδοί της συνηθίζουν να την αποκαλούν και ως Madrid (Μαδρίτη).
Γήπεδο
- Κύριο άρθρο: Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου
Το γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης είναι το Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ένα από τα θρυλικότερα γήπεδα της Ευρώπης και μια από τις έδρες - φόβητρα. Κατασκευάστηκε το 1947, στο χώρο που βρισκόταν το τότε γήπεδο της Ρεάλ, το Στάδιο Σαμαρτίν. Το όνομα Σαμαρτίν, το διατήρησε μέχρι το 1955, οπότε στις 4 Ιανουαρίου του έτους αυτού πήρε τη σημερινή του ονομασία, προς τιμήν του προέδρου της ομάδας, Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Σήμερα έχει χωρητικότητα 80.400 θέσεις, ενώ το 1953 η χωρητικότητά του έφτασε τις 120.000.
Προσωνύμια
Στη διάρκεια της ιστορίας του, ο σύλλογος απέκτησε διάφορα προσωνύμια. Από τα πρώτα υπήρξαν το los merengues, που αναφέρεται στο γνωστό γλυκό μαρέγκα και το los blancos, ήτοι οι λευκοί. Βάση και των δύο υπήρξε η θρυλική κατάλευκη φανέλα της ομάδας, ενώ και τα δύο χρησιμοποιούνται έως και τις μέρες μας. Στη δεκαετία του 1970 έγινε δημοφιλές και το παρατσούκλι los vikingos δηλαδή οι Βίκινγκς, ενδεχομένως λόγω της απόκτησης την εποχή εκείνη αρκετών Βορειο-ευρωπαίων ποδοσφαιριστών. Πιο πρόσφατα, οι εφημερίδες της απέδωσαν το χαρακτηρισμό los galácticos (οι γαλαξιακοί), εξαιτίας της απόφασης της τότε διοίκησης της ομάδας να φέρει στη Μαδρίτη ορισμένους από τους μεγαλύτερους και ακριβότερους ποδοσφαιριστές της αγοράς
Σαντιάγκο Μπερναμπέου
Πριν γίνει πρόεδρος το 1945 ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου είχε περάσει ήδη από τη θέση του ποδοσφαιριστή, αρχηγού της ομάδας, μάνατζερ και τεχνικού διευθυντή. Ως πρόεδρος ανέλαβε να ανοικοδομήσει τον σύλλογο μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο και ήταν αυτός, επί της προεδρίας του οποίου, κτίστηκαν το ομώνυμο γήπεδο της Ρεάλ καθώς και ολόκληρο το αθλητικό της κέντρο, η περίφημη Ciudad Deportiva. Είναι ο πρόεδρος στον οποίο αποδίδουν οι φίλοι της Ρεάλ τη μετάβαση από έναν μικρομεσαίο σύλλογο της Ισπανίας στον αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Οργάνωσε το σύλλογο σε όλα τα επίπεδα, δημιουργώντας την απόλυτη διοικητική ιεραρχία που αποτελεί πλέον κανόνα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και αποδίδοντας σε κάθε επίπεδο και τμήμα του συλλόγου ανεξάρτητη δομή και οργάνωση, στρατολογώντας για αυτό πρόσωπα, όπως ο περίφημος Raimundo Saporta. Μετά από όλα αυτά, στις αρχές του 1953, έβαλε σε εφαρμογή το όραμά του για απόκτηση παικτών παγκόσμιας κλάσης από το εξωτερικό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο, δημιουργώντας για πρώτη φορά μια πραγματικά πολυεθνική δύναμη. Στη διάρκεια της προεδρίας του Μπερναμπέου πολλά μεγάλα ονόματα, πλην του Ντι Στέφανο, φόρεσαν τη φανέλα της Ρεάλ, όπως οι Francisco Gento, Luis Molowny, Miguel Muñoz, Raymond Kopa, Héctor Rial, Amancio, Carlos Alonso González ή Santillana, Juan Gómez González ή Juanito, Uli Stielike, Vicente Del Bosque, José Antonio Camacho και ο Φέρεντς Πούσκας.
Το 1955, κατόπιν μιας ιδέας του Gabriel Hanot, δημοσιογράφου της γαλλικής αθλητικής εφημερίδας L'Equipe (Εκίπ), βασισμένης πάνω στο τότε υπάρχον Copa Latina (μια διοργάνωση με συλλόγους από Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, και Ιταλία), ο Μπερναμπέου συναντήθηκε στο Ambassador Hotel του Παρισίου με τους Bedrignan και Gustav Sebes και αποφάσισαν τη δημιουργία ενός Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, αυτού που είναι πλέον γνωστό ως Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Μπερναμπέου έμεινε στο τιμόνι της Ρεάλ για 35 χρόνια. Μέχρι το θάνατό του το 1978 η ομάδα είχε κατακτήσει 1 διηπειρωτικό κύπελλο, 9 ευρωπαϊκούς τίτλους, 16 πρωταθλήματα Ισπανίας και 6 Κύπελλα Ισπανίας.
ΚΟΚΚΙΝ ΤΡΟΠΑΙΑ
AYTO TO ARTHRO EINAI AFIERROMENO STIS DIAKREISEIS-KATAKTISEIS TOY OLYMPIAKOYNTAMBL:1947,1951,1954,1957,1958,1959,1973,1975,1981,1999,2005,2006,2008,
KIPELA:1947,1951,1952,1953,1954,1957,1958,1959,1960,1961,1963,19651968,1971,1973,1975,1981,1990,1992,1999,2005,2006,2008
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΠΕΚΑΜ
Ντειβιντ Μπεκαμ Βιογραφια - Μαντσεστερ Γιουναιτεντ
Ντειβιντ Μπεκαμ Η ιστορια του ξεκινα κοντα στο Λονδινο , οπου και γεννηθηκε σε μια οικογενεια της Manchester United fans.Παρα το γεγονος οτι ειναι τοσο κοντα σε ομαδες οπως η West Ham United, η Αρσεναλ Chelsea, Μπεκαμ ειχε ως στοχο παντα την Red Devils club.Οπως θα εχουν την τυχη του, για την δεκατη τεταρτη γενεθλια του, που εγινε στην Μαντσεστερ προγραμμα νεολαιας, και μαλιστα διπλα απο το αστερι της ομαδας ανωτερων … ως μασκοτ.
Μολις 4 χρονια αργοτερα, πηγε με για να παιξει τον Sir Alex Ferguson squad ανωτερους του, αλλα εξακολουθει να χρειαζεται την επιδοση ακριβεστερος, οποτε διετελεσε δανειζονται Preston North End για ενα χρονο, για να επανελθω στο Μαντσεστερ ταιριαζει με καποια εμπειρια.He γρηγορα κερδισαν την θεση του στην ομαδα, παρα το νεαρο της ηλικιας του και εγινε ενα απο τα πιο Μαντσεστερ preeminent παικτες κατα τη διαρκεια της επομενης δεκαετιας.
Η πιο επιτυχημενη σεζον με την Μαντσεστερ ειναι αναμφιβολα το 1999, οταν ο συλλογος επιτευχθουν οι Treble (League , κυπελλο και Champions League με την ιδια περιοδο) και με την ποδοσφαιρικη ομαδα του Ντειβιντ Μπεκαμ να παιζουν ποτε δεν ηθελα πριν.
Ειναι κοντα στη συνεχεια οτι "εμπορικα" του διασημου ελευθερη kicks σταυρουδακια και βλεπουμε μερικα πλανα του Ντειβιντ Μπεκαμ σε δραση κατα τη διαρκεια αυτης της περιοδου θα ριξει ολες τις αμφιβολιες ως προς το κατα ποσον η οχι το καθεστως του superstardom εχει στερεες βασεις του παιζοντας στυλ, η μονο την καλη εμφανιση.
Ντειβιντ Μπεκαμ Βιογραφια - World Cup 1998 Incident
His σταδιοδρομιας ειχε λιγες στιγμες ακατεργαστα, η πλεον αξιοσημειωτη μια ειναι το 1998 με την ελληνικη εθνικη οψη, κατα το φετινο Παγκοσμιο Κυπελλο.Στον δευτερο γυρο, οπου θα παιξουν Αγγλια Αργεντινη, Μπεκαμ ηταν taunted αργεντινο midfielder Diego Simeone και εκεινος απαντησε με μια μεταστροφη προς τον παικτη, με το οποιο κερδισε τον μια κοκκινη καρτα για κακη συμπεριφορα στο γηπεδο.
Με την Αγγλια να χασει το ματς και να πεταγονταν εξω απο το τουρνουα, ολα τα φταιξιμο επεσε πανω Ντειβιντ Μπεκαμ, με την αγγλικη εφημεριδες τοποθετηση του στον τοιχο και να απολυθουν μεχρι μερικα δηλητηριωδη αρθρα.Οποιοδηποτε αλλο παικτη θα ειχαν παραμεινει σε χαμηλα επιπεδα, η ακομη και κλειστε ποδοσφαιρου, Ντειβιντ Μπεκαμ, αλλα φιλοδοξει τον εφεραν πισω στην κορυφη.Με την αποδοση του Μαντσεστερ το επομενο ετος, τον κερδισει πισω τον σεβασμο του θαυμαστες και ολοκληρο τον κοσμο.
Ντειβιντ Μπεκαμ Βιογραφια - Ρεαλ Μαδριτης
Κατα το χρονο Ντειβιντ Μπεκαμ μετακομισε στην Ρεαλ Μαδριτης το 2003 , ηταν ηδη γνωστα αστερι στη διεθνη σκηνη.Κατα τη τεσσερα χρονια, με τον συλλογο της Μαδριτης καταφερε να κερδισει μια φορα το ισπανικο πρωταθλημα, αλλα η επιδοση του κρινεται χειροτερες απο ο, τι επαιζε στο Μαντσεστερ.
Πολλες δοθηκε αυτη η απωλεια οφειλεται σε μορφη το νεο συστημα που βρεθηκαν σε Πραγματικο και το γεγονος οτι στη Μαδριτη δεν ηταν το "αστερι" της ομαδας πλεον, απο τη στιγμη που επαιζε διπλα σε αλλους διασημους ποδοσφαιριστες διεθνως σαν Zinedine Zidane, Raul η Ρομπερτο Καρλος.
Ντειβιντ Μπεκαμ Βιογραφια — Los Angeles Galaxy
Moving να παιξει στις Ηνωμενες Πολιτειες για το Los Angeles Galaxy απο το 2007 κερδιζει τον ενα απο τα μεγαλυτερα συμβολαια στην ιστορια του ποδοσφαιρου, και ηταν μια προσφορα Ντειβιντ δεν θα μπορουσε να αρνηθει, παρα την γεγονος οτι το επιπεδο ποδοσφαιρου των Ηνωμενων Πολιτειων δεν ειναι τοσο υψηλες οσο εξασκουνται απο την μια στην Ισπανια.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΔΝΕ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΕΤΕΦΡΕΑ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΑΠΟ http://edge-game.com/english-superstar-%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84-%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BC-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1/
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ CHE QUEVARA
Πλήρες όνομα Ernesto "Che" Guevara de lα Serna. "Che" ποικιλοτρόπως μεταφράζει ως "Hey, εσείς...", ή "Chum", ή "φιλαράκος", ή "PAL", ή "το κατσίκι".
Χώρα: Κούβα και Αργεντινή.
Αιτία: Απελευθέρωση της Κούβας από μια αλλοιωμένες στρατιωτικές δικτατορία και μια αντίσταση Ηνωμένη παρέμβαση στις κουβανικές πολιτικές υποθέσεις.
Υπόβαθρο: Χριστόφορος Κολόμβος απαιτεί την Κούβα για την Ισπανία στο πρώτο ταξίδι του το 
1492. Ο Ισπανός αντικαθίσταται από τις ΗΠΑ στον πόλεμο 1898. Το νησί έπειτα αποτελεσματικά προσαρτάται από τις ΗΠΑ. Τα αμερικανικά επιχειρησιακά συμφέροντα ακμάζουν αλλά η εσωτερική πολιτική διαδικασία συμβιβάζεται σοβαρά από την αμερικανική παρέμβαση. το 1933 βλέπει την είσοδο Fulgencio Batista Υ Zaldívar επάνω στην πολιτική σκηνή όταν οδηγεί ο τότε λοχίας στρατού μια στρατιωτική επανάσταση που εγκαθιστά μια νέα επαναστατική κυβέρνηση. Τον Ιανουάριο του 1934 Batista ανατρέπει τη νέα κυβέρνηση και εγκαθίσταται ως δικτάτορα, που κυβερνά έως το 1940 όταν εκλέγεται νόμιμα ως Πρόεδρος. Από τη δύναμη το 1944, Batista, τώρα ένας γενικός, περιμένει το χρόνο του μέχρι τις 10 Μαρτίου 1952, όταν νικά την κυβέρνηση σε ένα αναίμακτο χτύπημα και ακυρώνει τις προγραμματισμένες εκλογές. Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την κυβέρνηση Batista στις 27 Μαρτίου. Το Batista κυβερνά από το διάταγμα και προεδρεύει πέρα από ένα αλλοιωμένο καθεστώς με τις συνδέσεις με την αμερικανική επιχείρηση και το οργανωμένο έγκλημα. Περισσότερο υπόβαθρο.
Μίνι βιογραφία: Γεννημένος στις 14 Ιουνίου 1928 στο Ροσάριο, Αργεντινή, σε μια φιλελεύθερη, οικογένεια μεσαίων τάξεων. Είναι το πρώτο πέντε παιδιών. Σαν παιδί πάσχει από το άσθμα, και θα κάνει έτσι για το υπόλοιπο της ζωής του.
1947 - αρχίζει για ένα πτυχίο στην ιατρική στο πανεπιστήμιο του Μπουένος ¶ιρες. Ξοδεύει την άδειά του στους γύρους μοτοσικλετών με το φίλο του Alberto granado, ο οποίος τρέχει ένα ιατρείο στην αποικία λεπρών του Σαν Φρανσίσκο δελ Chanar κοντά στην Κόρδοβα στην Αργεντινή. Στα ταξίδια που αναλαμβάνονται το 1951 και το 1952, Guevara ταξιδεύει πρώτα στην Αργεντινή, όπου συναντά τους λεπρούς στην Κόρδοβα, κατόπιν διευθύνει τη δύση στη Χιλή και έπειτα το Βορρά μέσω του Περού, Κολομβία, Βενεζουέλα και επάνω στο Μαϊάμι στις ΗΠΑ, όπου τον πίσω από οι γυρίζει αρχές μετανάστευσης. Ενώ στο Περού εργάζεται leprosarium SAN Pablo. Η εμπειρία του με τους λεπρούς και το φτωχό και μειονεκτικός κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του ασκεί βασική επίδραση στην ανάπτυξη της πολιτικής σκέψης του. Γίνεται πεπεισμένος ότι η γνήσια ισότητα μπορεί μόνο να επιτευχθεί μέσω του σοσιαλισμού. Η εμπειρία του Guevara στο δρόμο περιγράφεται αργότερα στο βιβλίο του "ημερολόγια μοτοσικλετών".
1952: Ο Che Guevara συμμετέχει στις ταραχές ενάντια στον αργεντινό Πρόεδρο Juan Perón.
1953: O Che Guevara ολοκληρώνει τον ιατρικό βαθμό του το Μάρτιο. Ταξιδεύει στη Βολιβία και έπειτα στη Γουατεμάλα, η οποία κυβερνάται από τη μεταρρυθμιστική διοίκηση Jacobo Arbenz Guzmán. Ενώ στη Γουατεμάλα ο Che Guevara συναντά την πρώτη σύζυγό του, Hilda, ένας εξορισμένος περουβιανός μαρξιστής. Το ζεύγος θα χωρίσει αργότερα.
1954: H κυβέρνηση Γουατεμάλας νικιέται από ένα κεντρικό υποστηριγμένο χτύπημα αντιπροσωπείας νοημοσύνης (CIA) d'état τον Ιούνιο του 1954. Η συμμετοχή της CIA περιλαμβάνει τη σύνταξη των καταλόγων ατόμων "που αποβάλλονται", που φυλακίζονται ή που μετά από το χτύπημα. Μετά από να βοηθήσει στην αντίσταση ενάντια στο χτύπημα, Guevara φεύγει στην Πόλη του Μεξικού, όπου εργάζεται στο γενικό νοσοκομείο και διδάσκει στην ιατρική σχολή του εθνικού πανεπιστημίου. Η εμπειρία του του ρόλου της CIA στην πτώση της κυβέρνησης Guzmán επιβεβαιώνει την αυξανόμενη πίστη του στην ανάγκη για την οπλισμένη αντίσταση ενάντια στους αντιπάλους του σοσιαλισμού.
1955: ενώ στο Μεξικό συναντά το Fidel Castro, ο Κουβανός επαναστατικός. Το Castro είναι στον αυτοεπιβαλλόμενο εξόριστο μετά από την πρόωρη απελευθέρωσή του από μια ποινή φυλάκισης που επιβάλλεται μετά από την άκαρπη προσπάθειά του να νικήσει το καθεστώς Batista στις 26 Ιουλίου 1953. Το "πρώτο επιχείρημά μας που περιστρέφεται γύρω από τη διεθνή πολιτική," Guevara γράφει αργότερα της πρώτης συνεδρίασής του με Castro. "Μέχρι τις μικρές ώρες εκείνης της νύχτας είχα γίνει ένας από το μελλοντικό expeditionaries."
1956: από τη βάση του στο Μεξικό, Castro διαμορφώνει το 26$ο του επαναστατικού Κινήματος Ιουλίου. Το Guevara προσχωρεί στην ομάδα ως γιατρό και τα τραίνα με τους στις τεχνικές εχθροπραξίας ανταρτών. Η ομάδα εδάφους 82 στην ακτή της επαρχίας Oriente (στην ανατολή του νησιού) στις 2 Δεκεμβρίου και προωθεί μια επίθεση ενάντια στο 
καθεστώς Batista. Η επίθεση οδηγεί στο θάνατο ή τη σύλληψη τα περισσότερα από τα revolutionaries. Οι 12 επιζόντες, συμπεριλαμβανομένου Castro, ο αδελφός του Raul και Guevara, υποχώρηση στην οροσειρά βουνά Maestra στο νότο. Από εκεί οργανώνουν τις συνεχείς επιτυχείς επιθέσεις ανταρτών ενάντια στην κυβέρνηση Batista, που κερδίζει τη διαδεδομένη υποστήριξη και που αυξάνεται κατ' εκτίμηση 3.000 άτομα. Αντιμέτωπος με την επιλογή είτε της παραμονής ένας γιατρός είτε της λήψης του πυροβόλου όπλου, Guevara γράφει, "ήρθα αντιμέτωπος με το δίλημμα της αφιέρωσης στην ιατρική ή του καθήκοντός μου ως επαναστατικό στρατιώτη. Είχα μπροστά από με ένα σύνολο σακιδίων της ιατρικής και μια περίπτωση πυρομαχικών, τα δύο ζύγισε πάρα πολύ που φέρνει από κοινού. Πήρα τα πυρομαχικά και άφησα το σακίδιο πίσω." Το Guevara γίνεται υπολοχαγός Castro προϊστάμενος και διακρίνεται ως πολυμήχανο και άσπλαχνο οργανωτής ικανό την εκτέλεση των προδοτών και των waverers αλλά και βαθειά για την ευημερία των στρατευμάτων του. Έρχεται να πιστεψει στην έχθρα ως ισχυρή επαναστατική δύναμη. "Έχθρα (is) ένα στοιχείο της προσπάθειας," γράφει αργότερα "στο μήνυμά του στο Tricontinental". "Μια ανηλεής έχθρα του εχθρού, που ωθεί μας πέρα από και πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς ότι το άτομο είναι κληρονόμος και μετασχηματισμός τον σε μια αποτελεσματική, βίαια, εκλεκτική, και κρύα φονική μηχανή. Οι στρατιώτες μας πρέπει να είναι έτσι οι άνθρωποι χωρίς έχθρα δεν μπορούν να συντρίψουν έναν βάναυσο εχθρό. Πρέπει να φέρουμε τον πόλεμο σε κάθε γωνία που ο εχθρός συμβαίνει να τον φέρει: στο σπίτι του, στα κέντρα ψυχαγωγίας του ένας συνολικός πόλεμος." Το 1957 γίνεται έναν διοικητή ένας από το μεγαλύτερο των πέντε στηλών ανταρτών.
1958: οι ΗΠΑ παρέχουν Batista USS1 εκατομμύριο στη στρατιωτική ενίσχυση. Οι ΗΠΑ έχουν γίνει η κυρίαρχη οικονομική δύναμη στην Κούβα, η οποία αντιμετωπίζεται ως διεθνής παιδική χαρά. Εντούτοις, την επανάσταση δεν μπορεί να σταματήσουν. Guevara στους μολύβδους Νοεμβρίου η πρόοδος ανταρτών από την επαρχία Oriente μέσω των κυβερνητικών γραμμών στην κεντρική επαρχία βιλών Las. Η στήλη του Guevara παίρνει το στρατηγικό επαρχιακό κεφάλαιο Santa Κλάρα στο κέντρο της Κούβας στις 28 Δεκεμβρίου. Ο δρόμος στην Αβάνα είναι τώρα σαφής.
1959: με τις δυνάμεις ανταρτών που πιέζουν προς τα μέσα, Batista φεύγει τη χώρα την ημέρα του νέου έτους. 3.000 Αντάρτες του Castro έχουν νικήσει έναν ισχυρό επαγγελματικό στρατό 30.000. Το Guevara μπαίνει στην Αβάνα στις 2 Ιανουαρίου. Μια νέα προσωρινή κυβέρνηση διαμορφώνεται και αναγνωρίζεται από τις ΗΠΑ στις 7 Ιανουαρίου, την ίδια μέρα ότι Castro εισάγει το κεφάλαιο. Το 
Castro υποθέτει τη θέση του πρωθυπουργού στις 16 Φεβρουαρίου. Το Guevara κηρύσσεται κουβανικό γεννημένο. Παντρεύει τη δεύτερη σύζυγό του, Aleida, ταξιδεύει έπειτα μέσω της Αφρικής, της Ασίας και της Γιουγκοσλαβίας. Το Guevara και Aleida είχαν παλεψει μαζί κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Θα έχουν τέσσερα παιδιά. Η νέα επαναστατική κυβέρνηση συλλαμβάνει γρήγορα και δοκιμάζει το "Batistianos", οι υποστηρικτές του καθεστώτος Batista, για τις υποτιθέμενες αγριότητες που δεσμεύονται κατά τη διάρκεια του κανόνα του δικτάτορα. Σαν διοικητή του φρουρίου Λα cabana στην Αβάνα, Guevara περιλαμβάνεται πολύ στις δοκιμές. Περισσότεροι από 500 αστικοί και στρατιωτικοί ανώτεροι υπάλληλοι από την προηγούμενη κυβέρνηση εκτελούνται. Αναφέρεται ότι Guevara δείχνει ένα προσωπικό ενδιαφέρον για τις συνεχίσεις των προηγούμενων μελών του γραφείου Batista για την καταστολή των κομμουνιστικών δραστηριοτήτων. Περιλαμβάνεται επίσης στη μεταρρύθμιση εδάφους και την αναδιοργάνωση του εθνικού στρατού. Στις 7 Οκτωβρίου Guevara διορίζεται ως διευθυντής του προγράμματος εκβιομηχάνισης Instituto Nacional de Λα Reforma Agraria (εθνικό ίδρυμα αγροτικής μεταρρύθμισης), η αντιπροσωπεία που διαχειρίζεται τις μεταρρυθμίσεις εδάφους και την απαλλοτρίωση των αμερικανικός-κύριων επιχειρήσεων και των γεωργικών κτημάτων. Μένει στη θέση μόνο μέχρι τις 26 Νοεμβρίου, όταν γίνεται τον Πρόεδρο της εθνικής τράπεζας της Κούβας. Το Guevara υποστηρίζει τη γρήγορες εκβιομηχάνιση και τη συγκέντρωση της οικονομίας, μια θέση που θα τον βάλει σε διαφωνία με άλλους στην κυβέρνηση πιό ενδιαφερόμενη για την ανάπτυξη του γεωργικού τομέα. Επίσης υποστηρίζει ότι η Κούβα πρέπει να γυρίσει πολιτικό στον αριστερό και να συνδεθεί με τη Σοβιετική Ένωση. Απαιτεί τη δημιουργία ενός "νέου ατόμου" που αφιερώνεται selflessly στη βελτίωση της κοινωνίας. Οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κούβας ξινίζουν όταν αρχίζουν να δαγκώνουν οι μεταρρυθμίσεις εδάφους και αμερικανικός βιομηχανικός, εμπορικός και τα γεωργικά ενδιαφέροντα για την Κούβα εθνικιούνται. Εν τω μεταξύ, Castro υπόσχεται συχνά να επιτρέψει μια γενική εκλογή και την επιστροφή της δημοκρατίας αλλά αρνείται να θέσει ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα για την αποκατάσταση της εκλογικής διαδικασίας.
1960: το Φεβρουάριο Castro υπογράφει μια εμπορική συμφωνία με τη Σοβιετική Ένωση. Η Κούβα συμφωνεί να αγοράσει το σοβιετικό πετρέλαιο σε αντάλλαγμα για τις εξαγωγές ζάχαρης και USS100 εκατομμύριο στην πίστωση. Οι ΗΠΑ αποκρίνονται το Μάρτιο με τη λήξη των αγορών της κουβανικής ζάχαρης και την παύση των παραδόσεων πετρελαίου. Οι συγκεκαλυμμένες διαδικασίες που συντονίζονται από την CIA περιλαμβάνουν το σχηματισμό μιας παραστρατιωτικής δύναμης των κουβανικών εξόριστων για να εισβάλουν στο νησί και να νικήσουν Castro. Στο Μάιος η Κούβα και η Σοβιετική Ένωση καθιερώνουν τις διπλωματικές σχέσεις. Οι περαιτέρω συλλήψεις των εμάς-κύριων ιδιοτήτων και των περαιτέρω συμφωνιών με άλλες κομμουνιστικές κυβερνήσεις αναγκάζουν τις ΗΠΑ για να περιορίσουν το εμπόριο με την Κούβα και, στις 19 Οκτωβρίου, να επιβάλουν έναν μερικό 
οικονομικό αποκλεισμό που αποκλείει τα τρόφιμα και την ιατρική. Η Σοβιετική Ένωση γίνεται εμπορικός συνεργάτης της Κούβας προϊστάμενος υποστηρικτής και. Τον Αύγουστο, το "χρονικό" περιοδικό δημοσιεύει μια ιστορία κάλυψης σχετικά με Guevara, που καλεί τον "εγκέφαλο Castro". "Είναι αυτός που είναι ο πιό αρμόδιος για την οδηγώντας Κούβα αισθητά αριστερά, μακρυά από τις ΗΠΑ που περιφρονεί και σε μια προσφερμένη εθελοντικά συμμαχία με τη Ρωσία," τα κράτη περιοδικών. Κατά τη διάρκεια του έτους, Guevara συμπληρώνει το βιβλίο του "Guerra de γuερρηλλασ" (εχθροπραξία ανταρτών). Το βιβλίο θα γίνει ένα εγχειρίδιο για τις επαναστατικές ομάδες στη λατινική Αμερική και αλλού. το 1960 είναι επίσης το έτος στο οποίο ο φωτογράφος Alberto Diaz Gutierrez μόδας διαρκεί το διασημότερο όλων των εικόνων Guevara. Με τον τίτλο "ο ηρωικός αντάρτησ", η φωτογραφία θα γίνει ένα σύμβολο σε όλο τον κόσμο ενός επαναστατικού ιδανικού.
1961: οι ΗΠΑ σπάζουν επίσημα τις διπλωματικές σχέσεις με την Κούβα στις 3 Ιανουαρίου και εντείνουν τις προσπάθειες να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση Castro. Τις πρώτες δύο εβδομάδες του Απριλίου υπάρχουν διάφορες επιθέσεις τρομοκρατικών βομβών στην Αβάνα καθώς επίσης και επιδρομές βομβαρδισμού στα κουβανικά αεροδρόμια με τα μη αναγνωρισμένα αεροσκάφη. Στις 17 Απριλίου, 1300 κουβανικοί εξόριστοι, που υποστηρίζονται από την CIA και λειτουργία από μια βάση στη Νικαράγουα, προσπαθούν να εισβάλουν στην Κούβα σε μια νότια παράκτια περιοχή αποκαλούμενη κόλπο των χοίρων. Μετά από τρεις ημέρες της πάλης συντρίβονται από τις δυνάμεις Castro. Στη συνέπεια περίπου 20.000 Κουβανός είναι arrested και charged με counterrevolutionary δραστηριότητα. Από τον Οκτώβριο του 1960 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1961, Guevara περιοδεύει τις χώρες σοσιαλιστών και κομμουνιστών, συμπεριλαμβανομένης της Τσεχοσλοβακίας, η Σοβιετική Ένωση και Κίνα, ως τμήμα μιας εμπορικής αντιπροσωπείας που επιδιώκει τα δάνεια και τις εμπορικές συμφωνίες. Στις 23 Φεβρουαρίου 1961, διορίζεται τον υπουργό της βιομηχανίας στην κουβανική κυβέρνηση, που περπατεί κάτω από τη θέση του ως Πρόεδρος της εθνικής τράπεζας. Στο χαρτοφυλάκιο βιομηχανίας, Guevara συνεχίζει την υπεράσπιση συγκεντρωμένου οικονομικού προγραμματισμού του. Καθορίζει τις αξίες των βάσεων, μειώνει τα μισθώματα, και τοποθετεί τους ελέγχους στη συσσώρευση του ιδιωτικού κεφαλαίου. Η βιομηχανική παραγωγή αυξάνεται, οι εισαγωγές μειώνονται και η φορολογική επιβάρυνση μετατοπίζεται στους ανώτερους και μέσους εισοδηματικούς εργαζομένους. Τον Ιούλιο, επικρίνει δημόσια Castro για οι οπλισμένες δυνάμεις όταν μπόρεσαν τα χρήματα καλύτερα ξοδεμμένος στη βιομηχανική παραγωγή. Τον Αύγουστο, Guevara διορίζεται ως μέλος του πίνακα του οικονομικών προγραμματισμού και του συντονισμού. Τον Ιούλιο του 1962 γίνεται γραμματέας του πίνακα. Εν τω μεταξύ, ο 26$ος του επαναστατικού Κινήματος Ιουλίου συγχωνεύεται με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας. Το Castro δηλώνει ότι η Κούβα είναι τώρα σοσιαλιστικό κράτος, αν και ο σοβιετικός ηγέτης Nikita Kruschev δημόσια δηλώνει ότι Castro δεν είναι κομμουνιστής. Το Castro έχει γίνει το κεφάλι ενός μη-εκλεγμένου, single-party καθεστώτος που στρέφεται στη χαρισματική προσωπικότητά του.
1962: το Φεβρουάριο οι ΗΠΑ επεκτείνουν τους εμπορικούς περιορισμούς στην Κούβα. Οι περιορισμοί επεκτείνονται ακόμα περαιτέρω το Μάρτιο. Οι εισαγωγές όλων των εμπορευμάτων που γίνονται από ή που περιέχουν τα κουβανικά υλικά απαγορεύονται τώρα, ακόμα κι αν το προϊόν γίνεται σε τρίτη χώρα. Η "κουβανική κρίση βλημάτων" καίγεται τον Οκτώβριο όταν ανακαλύπτει η αμερικανική κυβέρνηση ότι η Σοβιετική Ένωση ιδρύει τις περιοχές έναρξης για τα μεγάλης ακτίνας βαλλιστικά βλήματα στην Κούβα. Μετά από μια ανήσυχη απόκλιση 13-ημέρας μεταξύ των ΗΠΑ ο Πρόεδρος John Kennedy και ο σοβιετικός ηγέτης Nikita Kruschev τα βλήματα μετατίθενται στον όρο ότι οι ΗΠΑ αποσύρουν τα βλήματά της που τοποθετούνται στην Τουρκία και παύουν τις προσπάθειές του να νικήσει Castro. Κατά τη διάρκεια της κρίσης Guevara υποστηρίζει υπέρ μιας πρώτης απεργίας και είναι πικρά απογοητευμένο όταν αποσύρονται τα βλήματα.
1963: οι αμερικανικοί οικονομικοί και κοινωνικοί περιορισμοί στην Κούβα σφίγγονται περαιτέρω ακόμα. Το ταξίδι στο νησί από τους αμερικανικούς πολίτες απαγορεύεται, όπως είναι όλες οι οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές. Όλα τα κουβανικός-κύρια προτερήματα στις ΗΠΑ είναι παγωμένα. Guevara στη διεύθυνση Δεκεμβρίου η γενική συνέλευση Ηνωμένων Εθνών (UN), που δηλώνει ότι η οπλισμένη προσπάθεια είναι η μόνη βέβαια πορεία στο σοσιαλισμό. Στο σπίτι εντούτοις, οι πολιτικές του συμβάλλουν στην πτώση της κουβανικής οικονομίας και αρχίζουν να πέφτουν από την εύνοια.
1964: οι εντάσεις μέσα στην κουβανική κυβέρνηση σε θέματα των οικονομικών πολιτικών Guevara συνεχίζονται και υψώνονται από τον ενθουσιασμό του για τη μεταφορά της επανάστασης πέρα από την Κούβα σε άλλα μέρη της λατινικής Αμερικής και στην Αφρική. Το Guevara αρχίζει να ταξιδεύει ευρέως και συχνά, συνανμένος με τον αντάρτη και τις επαναστατικές ομάδες και τους υποστηρικτές τους σε όλο τον κόσμο και τακτοποιώντας το σχηματισμό της οργάνωσης της αλληλεγγύης των λαών της Αφρικής, της Ασίας και της λατινικής Αμερικής (η "διάσκεψη Tricontinental"). Το Μάρτιο αντιπροσωπεύει την Κούβα σε μια διάσκεψη των Η.Ε σχετικά με το εμπόριο και την ανάπτυξη στη Γενεύη. Ταξιδεύει σε Πεκίνο στην Κίνα, έπειτα στο Παρίσι και την Αλγερία και τη Μόσχα. Το Δεκέμβριο απευθύνεται πάλι στη γενική συνέλευση των Η.Ε, πρίν ταξιδεύει στον Καναδά, την Αλγερία και το Μαλί. Απευθυμένος στη γενική συνέλευση των Η.Ε, Guevara καταγγέλλει το δυτικό ιμπεριαλισμό, επιλέγοντας το Κογκό στην Αφρική ως παράδειγμα της ζημίας που μπορεί να προκληθεί με τη δυτική ανάμιξη στις υποθέσεις των υπανάπτυκτων και πρόσφατα ανεξάρτητων χωρών. "Θα επιθυμούσαμε να δούμε το ίδιο αυτό το κούνημα συνελεύσεων από την ικανοποίηση και να προωθήσουμε," λέει. "Θα επιθυμούσαμε να δούμε τις επιτροπές αρχίζουμε την εργασία και όχι τη στάση τους στην πρώτη αντιμετώπιση. Ο ιμπεριαλισμός θέλει να μετατρέψει αυτήν την συνεδρίαση άσκοπα ρητορικά πρωταθλήματα, αντί της επίλυσης των σοβαρών προβλημάτων του κόσμου. Πρέπει να τον αποτρέψουμε από να κάνουμε έτσι." "Όλων των προβλημάτων καψίματος που εξετάζονται από αυτήν την συνέλευση, μια από την ειδική σημασία για μας, και τη μια την της οποίας λύση αισθανόμαστε πρέπει να βρεθεί ότι ο πρώτος είναι αυτός της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των κρατών με το διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα," συνεχίζεται. "Πολλή πρόοδος έχει σημειωθεί στον κόσμο σε αυτόν τον τομέα. Αλλά ο ιμπεριαλισμός, ιδιαίτερα αμερικανικός ιμπεριαλισμός, έχει προσπαθήσει να κάνει τον κόσμο να θεωρήσει ότι η ειρηνική συνύπαρξη είναι το αποκλειστικό δικαίωμα των γήινων μεγάλων δυνάμεων." "Πρέπει να καθιερωθεί σαφώς, εντούτοις, ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι ο πρωτοπόρος της ελευθερίας, αλλά μάλλον το perpetuator της εκμετάλλευσης και της κατοχής ενάντια στους λαούς του κόσμου και ενάντια μεγάλο μέρος του πληθυσμού της." Πλήρες αντίγραφο της ομιλίας.
1965: στην έναρξη του νέου έτους Guevara κινεί ακόμα, προς το Κογκό, έπειτα προς τη Γουινέα, την Γκάνα, τη dahomey, το Αλγέρι, το Παρίσι, την Τανζανία και Πεκίνο. Το Φεβρουάριο, εξετάζοντας τη διάσκεψη Tricontinental στο Αλγέρι υπαινίσσεται στην απομυθοποίησή του με τις καθιερωμένες σοσιαλιστικές χώρες, που υπονοεί ότι εκμεταλλεύονται τα υπανάπτυκτα έθνη για τις άκρες τους. "Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μια αλλαγή στη συνείδηση σε μια νέα αδελφική στάση απέναντι στην ανθρωπότητα, όχι μόνο μέσα στις κοινωνίες που στηρίζονται ή έχουν χτίσει το σοσιαλισμό, αλλά και σε μια παγκόσμια κλίμακα προς όλους τους λαούς που πάσχουν από την ιμπεριαλιστική κατοχή," κράτη Guevara. "Πρέπει να προετοιμάσουμε τους όρους έτσι ώστε οι αδελφοί μας μπορούν άμεσα και συνειδητά να πάρουν την πορεία της πλήρους κατάργησης της εκμετάλλευσης, αλλά δεν μπορούμε να τους ζητήσουμε για να πάρουμε εκείνη την πορεία εάν οι ίδιοι είμαστε συνεργοί εκείνης της εκμετάλλευσης
"Η ανάπτυξη των χωρών που αρχίζουν τώρα στο δρόμο στην απελευθέρωση πρέπει να πληρωθεί από τις σοσιαλιστικές χώρες... Δεν πρέπει να υπάρξει άλλη συζήτηση για την ανάπτυξη του αμοιβαία ευεργετικού εμπορίου βασισμένου στις τιμές που εξοπλίζονται ενάντια στις υπανάπτυκτες χώρες από το νόμο της αξίας και τις άδικες σχέσεις του διεθνούς εμπορίου που επέρχονται από εκείνο τον νόμο." "Εάν καθιερώνουμε εκείνο το είδος σχέσης μεταξύ των δύο ομάδων εθνών, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι οι σοσιαλιστικές χώρες είναι, με έναν τρόπο, συνεργοί της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης. Μπορεί να υποστηριχτεί ότι το ποσό ανταλλαγής με τις υπανάπτυκτες χώρες είναι ένα ασήμαντο μέρος του εξωτερικού εμπορίου των σοσιαλιστικών χωρών. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια, αλλά δεν αποβάλλει τον ανήθικο χαρακτήρα της ανταλλαγής."
Το Μάρτιο Guevara είναι πίσω στην Κούβα αλλά με τις πολιτικές τώρα δυσφημημένες παραμονές του μόνο αρκετό καιρό που πέφτουν από την πολιτική σκηνή. Η πραγματεία του "σοσιαλισμός και άτομο στην Κούβα", στην οποία διαμορφώνει στη θεωρία του του "νέου ατόμου", δημοσιεύεται στις 12 Μαρτίου. Τον Απρίλιο, λέει Castro που σταματά όλες τις επίσημες θέσεις του και την κουβανική υπηκοότητά του. Τον Ιούλιο ταξιδεύει στο Κογκό με μια ομάδα κουβανικών εθελοντών για να ζυμώνομσει μια εξέγερση στο ανατολικό μέρος αυτό που είναι τώρα η λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό. Η εξέγερση, που δεν υποστηρίζεται ευρέως από τους τοπικούς ανθρώπους, αποτυγχάνει. Κινήσεις Guevara επάνω. Στις 3 Οκτωβρίου, Castro διαβάζει δημόσια μια αποχαιρετιστήριη επιστολή που γράφεται σε του από Guevara τον Απρίλιο. "θεωρώ ότι έχω εκπληρώσει το μέρος του καθήκοντός μου που με έδεσε στην κουβανική επανάσταση στο έδαφός του," η επιστολή λέω, "και λέω αντίο σε σας, οι σύντροφοι, οι άνθρωποί σας, οι οποίοι είναι ήδη ορυχείο... ¶λλα έθνη του κόσμου απαιτούν τις μέτριες προσπάθειές μου. Μπορώ να κάνω αυτού που σας αμφισβητείται λόγω της ευθύνης σας ως προϊστάμενος της Κούβας, και ο καιρός έχει έρθει για μας στο μέρος." Πλήρες αντίγραφο της επιστολής. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, Guevara συντάσσει και κυκλοφορεί "το μήνυμά του στο Tricontinental" στο οποίο κηρύσσει αποτελεσματικά τον πόλεμο στις ΗΠΑ. Η "κάθε δράση μας είναι μια κραυγή μάχης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, και ένας ύμνος μάχης για την ενότητα των ανθρώπων ενάντια στο μεγάλο εχθρό της ανθρωπότητας: οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, "το μήνυμα λένε. Πλήρες αντίγραφο του μηνύματος.
1966: Guevara επιστρέφει στην Κούβα το Μάρτιο, αλλά γρήγορα ταξιδεύει επάνω στην Ουρουγουάη, τη Βραζιλία, την Παραγουάη, την Αργεντινή και τη Βολιβία, όπου ενώνει και γίνεται ηγέτης μιας κομμουνιστικής μετακίνησης ανταρτών που προσπαθεί να νικήσει τη στρατιωτική κυβέρνηση της χώρας.
1967: η ζώνη ανταρτών έχει κάποια αρχική επιτυχία αλλά λαμβάνει λίγη υποστήριξη από τους τοπικούς ανθρώπους. Ποτέ αριθμώντας περισσότερους από 50 άνδρες και μια γυναίκα, οι αντάρτες υπερνικιούνται σύντομα περίπου 1.800 εμάς-που εκπαιδεύονται από και που οπλίζονται βολιβιανά στρατεύματα. Τα στρατεύματα βοηθιούνται από τους συμβούλους από την CIA. Στις 8 Οκτωβρίου, Guevara είναι πληγωμένο και συλλήφθείτ κοντά σε Vallegrande, στα βουνά της κεντρικής Βολιβίας. Φέρεται στο χωριό του Λα higuera, νοτιοδυτικό σημείο 30 χλμ Vallegrande, και τοποθετώ κάτω από τη φρουρά στο σχολείο, μαζί με άλλους συλλήφθείτυς επαναστάτες. Γύρω στο μεσημέρι η επόμενη ημέρα, και ενάντια στις επιθυμίες της CIA, Guevara εκτελείται με τέσσερις πυροβολισμούς στο στήθος του. Οι τελευταίες λέξεις του αναφέρονται για να είναι, "ξέρω ότι έχετε έρθει να με σκοτώσετε. Ο βλαστός, δειλός, εσείς πρόκειται μόνο να σκοτώσει ένα άτομο." Το Guevara είναι νεκρό στην ηλικία 39. Μετά από την εκτέλεση, τα χέρια Guevara αφαιρούνται έτσι η ταυτότητά του μπορεί να επιβεβαιωθεί με τη δακτυλοσκοπία. Στις 11 Οκτωβρίου, το handless σώμα του, και οι οργανισμοί έξι από τους εκτελεσμένους συναδέλφους του, θάβονται κρυφά κοντά στον αερολιμένα σε Vallegrande. Στις 18 Οκτωβρίου Castro παραδίδει eulogy για Guevara σχεδόν σε εκατομμύριο ανθρώπους που συγκεντρώνονται σε Plaza de Λα Revolucion της Αβάνας. Το Castro δηλώνει ότι το παράδειγμα και τα ιδανικά Guevara θα είναι μια έμπνευση για τις μελλοντικές γενεές των revolutionaries. "Που τραγουδούν τη νίκη πέρα από το θάνατό του είναι μπερδεμένοι," Castro λέει. "Είναι μπερδεμένοι ποιοι θεωρούν ότι ο θάνατός του είναι η ήττα των ιδεών του, η ήττα της τακτικής του, η ήττα των εννοιών ανταρτών του... Εάν θέλουμε να ξέρουμε πώς θέλουμε τα παιδιά μας για να είμαστε πρέπει να πούμε, με όλες το επαναστατικές μυαλό και την καρδιά μας: Τους θέλουμε για να είμαστε όπως Che." Ο ίδιος μήνας, αμερικανικός γραμματέας του κράτους Dean Rusk λαμβάνει μια έκθεση από το γραφείο νοημοσύνης του και η έρευνα που προβλέπει ότι Guevara "θα είναι ως πρότυπος επαναστατικός ποιος συνάντησε έναν ηρωικό θάνατο".
1995: τον Ιούλιο, ένας βολιβιανός γενικός αποκαλύπτει τη θέση του τάφου Guevara.
1997: το σώμα Guevara είναι από τον κοινοτικό τάφο του σε Vallegrande και επέστρεψε στην Κούβα τον Ιούλιο. Η 30ή επέτειος του θανάτου του γιορτάζεται σε ολόκληρη την Κούβα. Στις 17 Οκτωβρίου, τα υπολείμματα Guevara θάβονται ξανά σε ένα ειδικά χτισμένο μαυσωλείο σε Santa Κλάρα, η περιοχή της αποφασιστικής νίκης του ενάντια στις δυνάμεις Batista στο τέλος 1958. Περισσότεροι από 100.000 Κουβανοί παρευρίσκονται στην υπηρεσία. "Γιατί σκέφτηκαν ότι τον σκοτώνει, θα έπαυε να υπάρχει ως μαχητή;" Το Castro λέει στην τελετή για να χαρακτηρίσει τον reburial. "Σήμερα είναι σε ισχύ κάθε, οπουδήποτε υπάρχει μια δίκαιη αιτία για να υπερασπίσει."
2000: ονόματα Guevara "χρονικών" περιοδικών ως έναν από τους 100 επιδρύτερους ανθρώπους του 20ού αιώνα. "Αν και ο κομμουνισμός μπορεί να είχε χάσει την πυρκαγιά του, παραμένει το ισχυρό σύμβολο της εξέγερσης και του δελεαστικού ζήλου της επανάστασης," τα κράτη περιοδικών.
2003: Castro παραμένει στην εξουσία στην Κούβα. Ο ιδεαλισμός της επανάστασης έχει ξινίσει. Το Castro έχει αποτρέψει την εισαγωγή της δημοκρατίας στο σπίτι νησιών του και επομένως έχει εξαπατήσει τον πληθυσμό του των ελπίδων της επαναστατικής νίκης 1959. Περίπου 300 άνθρωποι κρατιούνται ως πολιτικοί κρατούμενοι. Ο κανόνας του Castro έχει γίνει μια δικτατορία. Η κληρονομιά του Guevara παραμένει μια ισχυρή δύναμη στην Κούβα. Οι εικόνες μακρύς-νεκρού του επαναστατικού βρίσκονται σε όλο το νησί, και οι μαθητές αρχίζουν κάθε ημέρα με την υποχρέωση, "Seremos como EL Che" - θα είμαστε όπως Che.
2004: σε μία προσπάθεια να να προωθηθεί ο τουρισμός στη Βολιβία το αποκαλούμενο "ίχνος Che" (Λα Ruta Che) ανοίγουν επίσημα στον τομέα των κεντρικών ορεινών περιοχών της χώρας όπου Guevara πέρασε τις τελευταίες ημέρες του. Το ίχνος αποτελεί μέρος ενός προγράμματος ανάπτυξης τουρισμού USS600,000 που συντονίζεται από την ΠΡΟΣΟΧΉ αντιπροσωπειών ενίσχυσης διεθνή και που χρηματοδοτείται μερικώς από το τμήμα της Μεγάλης Βρετανίας για τη διεθνή ανάπτυξη. Το πρόγραμμα χαρακτηρίζει επίσης μια "εθο-πρόκληση Che".
Σχόλιο: Ανήσυχος και σύνθετος, πρακτικός και ιδεαλιστικός, φροντίζοντας και βάναυσος, μόνος-εξυπηρετώντας και αφελής - και αυτό γρατσουνίζει ακριβώς την επιφάνεια της αντιφατικής προσωπικότητας που έχει τροφοδοτήσει το μύθο και το μύθο Che Guevara. Αφ' ενός υπάρχει ο πειρασμός να απομακρυνθεί Guevara ως φρενιτιώδη ονειροπόλο που καταναλώνεται από τη μετακίνηση και ρωμανικό της επαναστατικής δράσης. Σε άλλος είναι ένας θαυμασμός για τη συνολική δέσμευσή του για την ουτοπιστική πεποίθηση ότι ένα "νέο άτομο" θα μπορούσε να δημιουργήσει μια δίκαιη και ίση κοινωνία. Η προπαρασκευή του Guevara να προκληθούν οι κυρίαρχες παγκόσμιες δυνάμεις ήταν επίσης αξιοθαύμαστη. Ένας πικρός κριτικός των ΗΠΑ, κέρδισε επίσης την εχθρότητα των σοσιαλιστικών κρατών. Η Σοβιετική Ένωση αντέταξε τη μοιραία αποστολή του στη Βολιβία, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες επειδή περιέλαβε μια διαφωνία με τα "νόμιμα" λατινοαμερικανικά κομμουνιστικά συμβαλλόμενα μέρη που ευνοήθηκαν από τους Σοβιετικούς. Υπάρχει πολύς που θαυμάζει σε Guevara, και όμως υπάρχει επίσης ανησυχία. Ανησυχία επειδή είναι μόνο ένα σύντομο βήμα από κάποιο όπως Guevara σε κάποιο όπως τον Οσάμα μπιν Λάντεν, και επειδή τα δύο είναι ουσιαστικά συντροφικοί ταξιδιώτες. Ανησυχία σε όλα τα επαναστατικά clichés ότι Guevara ήταν τόσο ειδικευμένο στην υιοθέτηση. Ανησυχία σε όλη την αριστερή ρητορική τόσο που καταναλώνεται εύκολα και που αναμασιέται από τους βοηθούς μωρών -μωρό-ψοομερ από τη δύση. Ανησυχία πέρα από την επόμενη ενσωμάτωση της μορφής Che Guevara σε έναν επαναστατικό μύθο ενώ η ουσία του ατόμου αγνοείται. Σήμερα βλέπω τις δυτικές νεολαίες τη διάσημη εικόνα "ηρωικών ανταρτών" Guevara στις μπλούζες και αναρωτιέμαι τι αυτό είναι περίπου. Μερικοί, όπως μπόξερ Mike Tyson εκείνων των το γνωστό κοινωνικό φιλελευθέρων και τον ποδοσφαιριστή Diego Maradona, προχωρούν ακόμη και τόσο πολύ ώστε να διαστίσουν την εικόνα στους οργανισμούς τους, για να καταδείξουν πιθανώς τη μονιμότητα της πίστης τους στα "ιδανικά" Guevara. Η εικόνα έχει κλέψει όλη την έννοια. Το Guevara έχει ενταχθεί εντελώς από έναν πολιτισμό που μίσησε. Το 1967 jim Morrison, ο τραγουδιστής μολύβδου της αμερικανικής βράχος-ταινίας "οι πόρτεσ", τραγούδησαν το λυρικό ποίημα, "θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε, τώρα!" Το Guevara θα μπορούσε να τον έχει πει ο ίδιος. Μπορεί να είχε ηχήσει επαναστατικό έπειτα. Σήμερα ηχεί ακριβώς ανώριμο και ηλίθιο. Το Guevara είναι ψεύτικος ήρωας. Είναι μια εφηβική φαντασία, όχι ένα ώριμο πρότυπο ρόλου. Ότι "οι αρετές του" δεν είναι πουθενά πιό δυνατά απ'ό,τι από το δικτάτορα στην Αβάνα τους κάνουν ακριβώς ότι πιό κοίλος.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΑΠΟ http://1lyk-komot.rod.sch.gr/projects/BLykeiou/che/CheGuevara.htm
ΑΦΙΕΡΟΜΑ ΣΤΟΝ RONALDINHO
Ronaldo de Assis Moreira (γεννημένος 21 Μαρτίου 1980 στη Βραζιλία) είναι ένας ποδοσφαιριστής περισσότερο γνωστός με το όνομα Ronaldinho Gaúcho. Το Ronaldinho είναι Πορτογαλικό όνομα για το Little Ronaldo, και το ψευδώνυμο δόθηκε έτσι ώστε να ξεχωρίζει το τότε ανερχόμενο αστέρι από τον πληγωμένο σταρ Ronaldo, ο οποίος έπαιζε για την Ιταλική F.C.Inter. Θεωρείται ως ο παγκοσμίως κορυφαίος ενεργός παίκτης του ποδοσφαίρου κερδίζοντας τις εξής διακρίσεις: European Footballer of the Year το 2005 και FIFA World Player of the Year το 2004.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Ronaldinho άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στις παραλίες της Βραζιλίας. Έχοντας τη διάκριση του κορυφαίου σκόρερ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 17 ετών στην Αίγυπτο, ο Ronaldinho ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο Gremio, όπου έπαιξε από το 1998 έως το 2001. Με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας στις 26 Ιουνίου 1999 σκόραρε το πρώτο του διεθνές γκολ, ενάντια στη Βενεζουέλα για να κερδίσουν το Copa America. Μέχρι σήμερα έχει κερδίσει 62 κύπελλα για την Βραζιλία, πετυχαίνοντας 27 γκολ. Το 2001, ο Ronaldinho υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με την Paris Saint-Germain και άρχισε να παίζει στην αρχή της σεζόν. Όμως, ενώ ο Ronaldinho ήταν άνευ συμβούλου η Gremio απαίτησε αποζημίωση 4.5 εκατομμύρια δολάρια από την Paris Saint-Germain. Ο μάνατζερ του, Luis Fernandez, θεώρησε ότι ο Ronaldinho ήταν συγκεντρωμένος περισσότερο στον παριζιάνικο νυχτερινό τρόπο διασκέδασης παρά στο ποδόσφαιρο.
Το 2002, ο Ronaldinho βοήθησε την Βραζιλία να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μια από τις σημαντικότερες στιγμές του τουρνουά ήταν η θεαματική ‘ψηλοκρεμαστή’ 35 μέτρων μπαλιά που οδήγησε σε γκολ εναντίον της Αγγλίας.
Το 2003, ο Ronaldinho έκανε γνωστό το γεγονός ότι ήθελε να φύγει από την Paris Saint-Germain αμέσως μετά την αποτυχία πρόκρισης της ομάδας για τα Ευρωπαϊκά κύπελλα. Αυτό ξεκίνησε έναν πόλεμο από τις μεγάλες ομάδες για την απόκτηση του παίκτη. Στις 19 Ιουλίου, η Μπαρτσελόνα κατάφερε να τον αποκτήσει για 27 εκατομμύρια Ευρώ, κερδίζοντας την Manchester United. Ο Ronaldinho δικαίωσε την αγορά του, οδηγώντας την ομάδα σε δεύτερη θέση στη La Liga κατά τη διάρκεια της σεζόν 03/04. Μαζί με τους Samuel Eto'o, Deco, Ludovic Giuly, Lionel Messi και Henrik Larsson, κατάφεραν να αποκτήσουν το τίτλο La Liga για την Μπαρτσελόνα και το 2004/2005.
Στις 20 Δεκεμβρίου του 2004, ο Ronaldinho θεωρήθηκε ως ο παγκόσμιος καλύτερος παίκτης της FIFA . Στις 29 Ιουνίου 2005, ο Ronaldinho έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο αρχηγού της Βραζιλίας και αυτό οδήγησε την ομάδα του να κερδίσει το δεύτερο τίτλο στην ομοσπονδία κυπέλλου της FIFA με σκορ 4-1 ενάντια της Αργεντινής. Ο Pelé ονόμασε το Ronaldinho έναν από τους 125 κορυφαίους ποδοσφαιριστές το Μάρτιο του 2004. Το 2005 ο Ronaldinho ονομάστηκε ως o European Footballer of the Year και ο καλύτερος στράϊκερ στο τουρνουά UEFA Champions League του 2004/2005. Ο Ronaldinho είναι ο τρίτος Βραζιλιάνος που κερδίζει το Βραβείο European Footballer of the Year.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΔΝΕ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΑΠΟ http://4dim-iliou.att.sch.gr/e-efhmerida/teyxos5/aukhtika.htm
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΤΖΟΛΕ
Predrag Đorđević (Serbia, 1996-...)
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, aka "Djole, The Impaler". Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο δικός μας "Τζόλε" γεννήθηκε στις 04/08/1972 στο Kragujevac της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για τον πολυτιμότερο και καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή στην πολύχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, μιας και διανύει τον 12ο χρόνο του στην ομάδα. 12 χρόνια γεμάτα επιτυχίες, τίτλους, προσωπικές διακρίσεις, γκολ και... φάγωμα συμπαικτών. Επειδή αφιερώματα στην ποδοσφαιρική αξία του Τζόρτζεβιτς και στα επιτεύγματα του υπάρχουν άφθονα στο διαδίκτυο, εμείς θα ασχοληθούμε με το... χόμπι του Τζόλε, εκτός απ'τα... τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια για τα οποία ξέρει όλος ο κόσμος : Το φάγωμα (συμ)παικτών...Βιογραφικό
Ο Τζόλε στο ξεκίνημα της καριέρας του αγωνίστηκε με την Radnicki Kragujevac, απ'την οποία τον εντόπισαν τα "λαγωνικά" του Ερυθρού Αστέρα και τον πήραν στο μεγάλο σύλλογο του Βελιγραδίου. Παραχωρήθηκε δανεικός στη Spartak Subotica για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του και το καλοκαίρι του 1992, σε ηλικία 20 ετών, ήρθε η πολύ καλή πρόταση του Σάκη Σταυρόπουλου του Πανηλειακού, ο οποίος είχε μπεί στο ποδόσφαιρο και έκανε σημαντικές επενδύσεις τότε προκειμένου να ανεβάσει την ομάδα της Ηλείας στην Α' Εθνική (για τους νεότερους που μας διαβάζουν, μπορούμε να παρομοιάσουμε τον Πανηλειακό της περιόδου 1992-1996 με τον Αστέρα Τρίπολης της περιόδου 2004-2008 : Ανέβηκε "τρένο" απ'τις μικρές κατηγορίες στην "μεγάλη" κατηγορία και σώθηκε εύκολα στην παρθενική του παρουσία στην Α' Εθνική).
Καλοκαίρι του 1992 και ο νεαρός Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μεταγράφεται στον Πανηλειακό που τότε έπαιζε στη Γ' Εθνική. Όχι το πιο σωστό ως βήμα για την καριέρα κάποιου, θα σκεφτεί κανείς, αλλά η συνέχεια τον δικαίωσε. Ο Τζόρτζεβιτς, μαζί με μια καλή φουρνιά παικτών που διέθετε η ομάδα της Ηλείας τότε (Στέλιος Γιαννακόπουλος, Βασίλης Λάκης, Μιχάλης Λιγνός, Νίκος Κυζερίδης) γίνεται "σημείο αναφοράς" και εκ των κορυφαίων συντελεστών της ομάδας απ'τη Γ' στην Α' Εθνική, το καλοκαίρι του 1995. Τη σεζόν 1995-1996 ο "Τζόλε" βγάζει μάτια με την απόδοση του - ειδικά στα παιχνίδια με τους μεγάλους - και η ΑΕΚ φερόταν ως επόμενος προορισμός του νεαρού Τζόλε. Ήταν φανερό πως είχε έρθει η ώρα της μεταγραφής. Έτσι, το καλοκαίρι του 1996, ο Σωκράτης Κόκκαλης δίνει τα λεφτά που ζητάει ο Σάκης Σταυρόπουλος και "παίρνει πακέτο" 2 απ'τους πιο σημαντικούς κρίκους της χρυσής επταετίας, 1996-1997 / 2002-2003 : Τον "Τζόλε" και τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, και μάλιστα μέσα απ'τα χέρια του "Ρίνγκο" Βαρδινογιάννη. Η "ενδιαφερόμενη" ΑΕΚ απ'την πλευρά της, κατηγόρησε το Ντούσαν Μπάγεβιτς που είχε φύγει και ήρθε στον Ολυμπιακό οτι επίτηδες δεν πήρε απ'το Δεκέμβρη του 1995 τον Τζόλε στην ΑΕΚ αν και θα μπορούσε, επειδή είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό και ήθελε να τον πάρει εκεί. Ο Τζόρτζεβιτς αγωνίστηκε στον Πανηλειακό σε 119 αγώνες και πέτυχε 33 γκολ.
Η συνέχεια στον Ολυμπιακό είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους : Σύντομα έγινε ηγέτης του Ολυμπιακού. Σκόραρε 50 φορές για λογαριασμό του Ολυμπιακού τα 5 πρώτα χρόνια. Την έκτη χρονιά (2002/03) σκόραρε 14 γκολ στο πρωτάθλημα και έδωσε 15 ασίστ. Ακόμα, σκόραρε 4 γκολ σε 6 παιχνίδια στο Champions League, κάνοντας μάλιστα χατ - τρικ στον αγώνα με τη Μπάγεερ Λεβερκούζεν που είναι μακράν ο καλύτερος αγώνας του Τζόλε με τη φανέλα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Το 2003/04 ο Τζόρτζεβιτς πέτυχε 10 γκολ στο πρωτάθλημα και έδωσε 22 ασίστ. Έτσι, ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης στην Α’ Εθνική, αν και ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το πρωτάθλημα τη χρονιά αυτή.
Οι επιδόσεις του δε μπορούσαν να αγνοηθούν απ'τον εκλέκτορα της Εθνικής Σερβίας, Ίλια Πέτκοβιτς (που είχε άποψη για το Τζόλε από "πρώτο χέρι", μιας και διετέλεσε προπονητής του Άρη) και έτσι ο Τζόρτζεβιτς έκανε ντεμπούτο με την εθνική Σερβίας εναντίον της Ελβετίας τον Σεπτέμβριο του 1998. Συμμετείχε στην πρόκριση της εθνικής του ομάδας για το UEFA Euro 2000, αλλά δεν επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στα τελικά. Συμμετείχε, επίσης, στα προκριματικά για το UEFA Euro 2004, αλλά η Σερβία - Μαυροβούνιο δεν προκρίθηκε για τα τελικά της Πορτογαλίας. Ωστόσο, συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2006.
Στο UEFA Champions League τη χρονιά 2004/05 έχασε τα τρία πρώτα παιχνίδια εξ αιτίας τραυματισμού, αλλά επέστρεψε και σκόραρε το νικητήριο γκολ εναντίον της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Συμμετείχε και στα τέσσερα παιχνίδια του Κυπέλλου UEFA, σκοράροντας εναντίον της Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, οδηγεί τον Ολυμπιακό στο νταμπλ βάζοντας πέντε γκολ και δίνοντας έξι ασίστ.Κατά γενική έκπληξη, το 2005/06 ήταν η πιο παραγωγική χρονιά του 34χρονου πλέον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος κάτω απ'τη μαεστρική καθοδήγηση του Νορβηγού προπονητή Τρόντ Σόλιντ - που βρήκε το κουμπί της συνύπαρξης του με το Ριβάλντο στον αγωνιστικό χώρο και του καταμερισμού των εκτελέσεων των στημένων φάσεων - χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και όντας ανάμεσα στους πρώτους σκόρερς του πρωταθλήματος με 15 γκολ. Κέρδισε και πάλι το νταμπλ, ενώ το κερασάκι στην τούρτα ήταν η συμμετοχή του στο Μουντιάλ του 2006.
Το 2006/07 κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή για 10η φορά στα 11 χρόνια παρουσίας του στον Ολυμπιακό. Ωστόσο μία εβδομάδα μετά τη φιέστα, η μοίρα έδειξε το σκληρό της πρόσωπο στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Συγκεκριμένα στις 20/5/2007 σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Βελιγράδι ο μικρός του αδερφός σε ηλικία 20 ετών. Η τραγική ειρωνεία είναι πως λίγες μέρες μετά την κάτακτηση του πρωταθλήματος του 2006, κινδύνευσε η ζωή του Τζόρτζεβιτς ο οποίος είδε το αυτοκίνητό του να καταστρέφεται ολοσχερώς ύστερα από τροχαίο ατύχημα (καρφώθηκε σε μία μάντρα σκαφών). Τότε ο ίδιος σώθηκε κυριολεκτικά από θαύμα ενώ δεν άργησαν να βγούν στο φως της δημοσιότητας ειδήσεις πως ο παίκτης ήταν "λιώμα" στο ποτό.
Ατομικές Διακρίσεις
Ο "Τζόλε" είναι ο παίκτης που έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ σε αναμετρήσεις Ολυμπιακού-ΑΕΚ για την Α' Εθνική (ή "Σούπερ Λίγκα", όπως την αποκαλούμε πλέον) έχοντας πετύχει συνολικά 11 τέρματα. Τα γκολ αυτά τα έχει πετύχει σε 10 αγώνες, στους οποίους ο Ολυμπιακός έχει 8 νίκες και 2 ισοπαλίες. Δεύτερος σκόρερ του Ολυμπιακού στις ίδιες αναμετρήσεις είναι ο Γιώργος Σιδέρης με 9 γκολ.
Επίσης, είναι ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ σε αναμετρήσεις ανάμεσα στις ομάδες του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ με 26 τέρματα. Δεύτερος είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης της ΑΕΚ με 20 τέρματα.
Τέλος, μαζί με το Γιώργο Ανατολάκη είναι οι μοναδικοί παίκτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που έχουν κατακτήσει 10 πρωταθλήματα Ελλάδας με την ίδια ομάδα. Ισάριθμα πρωταθλήματα έχουν κατακτήσει και οι Μίμης Δομάζος και Αλέκος Αλεξανδρής, αλλά με δύο διαφορετικές ομάδες αμφότεροι.
Το χόμπι του Τζόλε
Είπαμε και στο προοίμιο μας πως το... χόμπι του Τζόλε, εκτός απ'τα... τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια για τα οποία ξέρει όλος ο κόσμος είναι το φάγωμα (συμ)παικτών και η επιβολή του δικού του νόμου στον αγωνιστικό χώρο. Ο Τζόλε θα μανουριάσει σε συμπαίκτες του αν του κάνουν παρατήρηση (το'κανε με τον Κοβάτσεβιτς πρόσφατα), θα "μαλώσει" συμπαίκτη του που δε του έδωσε τη μπάλα (το κάνει όλη την ώρα με το Λούα Λούα), θα αγνοήσει επιδεικτικά συμπαίκτες του αμαρκάριστους επειδή δε τους γουστάρει, θα δώσει μπάλα μόνο σε αυτούς που θέλει, θα προσπαθήσει επίτηδες να εκθέσει συμπαίκτες του που επίσης δε τους γουστάρει, θα τρέξει να πάρει τη μπάλα να εκτελέσει τις στημένες φάσεις, απομακρύνοντας κάθε "ενοχλητικό", είτε λέγεται... Πάντος, είτε Ριβάλντο. Υπερβολικό; Καθόλου. Ακολουθεί μια μικρή αναδρομή στα πεπραγμένα του Τζόλε, πάντα με βάση το "χόμπι" του.
1996-1997
Πρώτη σεζόν του Τζόλε στον Ολυμπιακό. Νέος ακόμη (24 ετών τότε), με... μαλλιά στο κεφάλι όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, αποτέλεσε σημαντικό εργαλείο στα χέρια του Ντούσαν Μπάγεβιτς για την κατάκτηση του 1ου τίτλου μετά τα "πέτρινα χρόνια". Ο Τζόλε αγωνίστηκε μόλις στα μισά παιχνίδια της σεζόν (18 ματς / 4 γκολ), λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού που είχε (ρήξη χιαστών) στον αγώνα με την Καβάλα. Έβαλε πάντως φαρδιά-πλατιά τη "τζίφρα" του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας το γκολ (πέναλτι) στο Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1-0, ξεσηκώνοντας τον κόσμο του Ολυμπιακού που διψούσε για τη νίκη-εξιλέωση απέναντι στην ομάδα του "Ρίνγκο".1997-1998
Πρωταθλητής ο Τζόλε με την 1η του κιόλας στον Ολυμπιακό και βασικότατο στέλεχος της ομάδας. Παρθενική του εμφάνιση και στο Champions League και ο Τζόρτζεβιτς στο τέλος της περιπέτειας για τον Ολυμπιακό, θα δεί το όνομα του να κοσμεί τις Ιταλικές εφημερίδες : "Grazie Djole, Grazie Olympiakos". Οι τίτλοι αναφέρονταν στο γκολ-φάουλ του Τζόρτζεβιτς στο Ολυμπιακός - Ρόζενμποργκ του ΟΑΚΑ, με το οποίο ο Ολυμπιακός ισοφάρισε σε 2-2 και έδωσε έτσι την πρόκριση στη Γιουβέντους αντί των Νορβηγών, που ήθελαν μόνο νίκη για νασυνεχίσουν.
Ο Γεωργάτος περιθωριοποιήθηκε απ΄το Μπάγεβιτς επειδή προτιμούσε να αγωνίζεται στη θέση του Τζόρτζεβιτς (αριστερό χαφ) και όχι σαν μπακ, με αποτέλεσμα να παρακολουθήσει πολλά παιχνίδια απ'τον πάγκο του Ολυμπιακού. Κανένα πρόβλημα για τον Τζόρτζεβιτς που είχε "γεμάτη" σεζόν, με 33 συμμετοχές και 12 γκολ, ενώ το σύνθημα "είναι τρελός, είναι τρελός ο καραφλός" έδειχνε ξεκάθαρα οτι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν αποκτήσει ένα νέο ίνδαλμα.
Οι ξένοι συμπαίκτες του στη 2η σεζόν του στον Ολυμπιακό, ήταν οι : Bozidar Bandovic (SER), Mirsad Varesanovic (BOS), Refik Sabanadzovic (BOS), Sinica Gogic (SER/CYP), Ilija Ivic (SER), Peter Ofori-Quaye (GHA).
1998-1999
Η χρονιά του "Dynamic Duo". Ο μετανοημένος Γεωργάτος βάζει το κεφάλι κάτω, δουλεύει σκληρά στην προετοιμασία και τις προπονήσεις, αποδέχεται την οπισθοχώρηση του στη θέση του αριστερού μπακ και ο Μπάγεβιτς τον επιβραβεύει δίνοντας του τη φανέλα του βασικού για το... σπίτι. Είναι η σεζόν της full φόρμας της αριστερής πτέρυγας του Ολυμπιακού : Τζόρτζεβιτς και Γεωργάτος σκορπούσαν τον πανικό σε Ελλάδα και Ευρώπη, με τον Ολυμπιακό να φτάνει μέχρι τους "8" του Champions League και να αποκλείεται απ'τη Γιουβέντους 5 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, να κάνει νταμπλ (κερδίζοντας μεταξύ άλλων τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου με 2-0, αν και έπαιζε με 10 παίκτες απ'την αρχή σχεδόν του αγώνα) και παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα απ'το 1996 έως και σήμερα. Ο Ολυμπιακός τότε είχε και μια εξίσου δυνατή δεξιά πτέρυγα με Μαυρογενίδη - Γιαννακόπουλο, αλλά ώρες ώρες ήταν πραγματική απόλαυση να "χαζεύεις" τους δυό φαλακρούς να κάνουν τα δικά τους.Ο Τζόρτζεβιτς δεν είχε δεί με καλό μάτι την απόκτηση του Λουτσιάνο απ'την Ξάνθη (που αγωνιζόταν στην ίδια πλευρά με αυτόν), αλλά ο μέλλων συνεταίρος του στις επιχειρήσεις εστίασης, Ντούσαν Μπάγεβιτς, είχε τη λύση : Ο Λουτσιάνο ερχόταν απ'τον πάγκο και έπαιζε περισσότερο στον άξονα. Άλλωστε η σεζόν των Τζόρτζεβιτς - Γεωργάτου ήταν εκπληκτική και οποιαδήποτε σκέψη να "σπάσει" το δίδυμο αυτό, ήταν έγκλημα. Όπως προείπαμε, με πρωτεργάτες αυτούς τους δύο και με άξιους συμπαραστάτες του Σίνισα Γκόγκιτς και Αλέξη Αλεξανδρή, ο Ολυμπιακός είχε μια εκπληκτική σεζόν.
Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Kofi Amponsah (GHA), Felix Aboague (GHA), Luciano De Souza (BRA), Sinica Gogic (SER/CYP), Ilija Ivic (SER), Peter Ofori-Quaye (GHA).
Η πρώτη σεζόν που ο Τζόρτζεβιτς άρχισε να εμφανίζει ξεκάθαρα σημάδια "αρχηγικής συμπεριφοράς". Ο Ολυμπιακός έχει αποδεχθεί την πρόταση της Inter για το Γρηγόρη Γεωργάτο, ο φαλακρός αναχωρεί για την Ιταλία και ο Μπάγεβιτς ψάχνει την τελευταία στιγμή να βρεί μπαλώματα για την αριστερή πτέρυγα. Η σκέψη που δοκίμασε στα φιλικά (Τζόλε αριστερό μπακ, Λουτσιάνο αριστερό χαφ) σαμποταρίστηκε μέχρι... αηδίας απ'τον Τζόρτζεβιτς, που έδειξε ξεκάθαρα πως δεν έχει καμμία διάθεση να προσπαθήσει να προσαρμοστεί στις ανάγκες της θέσης. Έτσι, τη θέση θα έπρεπε να καλύψει με "μπαλώματα" ο Μπάγεβιτς, μιας και η διοίκηση αρνήθηκε την απόκτηση άλλου παίκτη για την αριστερή πτέρυγα. Παράλληλα, έχουμε το "τέλος εποχής Μπάγεβιτς" : Μετά την αποτυχία πρόκρισης της ομάδας στην επόμενη φάση του C.L., αλλά και την ανοιχτή κόντρα του με τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς (ο οποίος τα μάζεψε και σηκώθηκε κι έφυγε), ο Ντούσαν Μπάγεβιτς θα αποτελέσει παρελθόν για την ομάδα και τη θέση του θα πάρει ο... "καμπαρντίνο" Μπιγκόν, ο οποίος έκανε interviews με τους ποδοσφαιριστές και τους ρωτούσε σε τι θεση θέλουν να παίζουν! Ο Τζόρτζεβιτς το ξέκοψε ότι παίζει μόνο αριστερό χαφ (έχοντας και το φόβο του αριστεροπόδαρου Λουτσιάνο) και ο (μεσοεπιθετικός) Σάββας Πουρσαϊτίδης βαφτίστηκε... αριστερό μπακ. Ακολούθησε η συνέντευξη-ντροπή του "καλωσορίσματος" του Ζάχοβιτς απ'τους παίκτες του Ολυμπιακού, δια στόματος Κυριάκου Καραταΐδη, ενώ ακόμα ηχούσαν στ'αυτιά του κόσμου οι δηλώσεις του τρελο-Σλοβένου οτι "οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού δεν είναι επαγγελματίες και προσπαθούν να κάνουν κουμάντο, ενώ είναι και πολύ τεμπέληδες". Ακολούθησαν τα καντήλια του Ζάχοβιτς στα... Ιταλικά στον Μπιγκόν και η δεύτερη (και οριστική) φυγή του απ'τον Ολυμπιακό, η απομάκρυνση του Μπιγκόν και το 8x8 του Ματζουράκη που έφερε τον τίτλο και πάλι στο λιμάνι. Ο Τζόλε είχε μια καλή σεζόν και σε συνεργασία με τον Αλέξη Αλεξανδρή και τον Τζιοβάνι και συνεισέφεραν τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου.Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Kofi Amponsah (GHA), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Luciano De Souza (BRA), Zlatko Zahovic (SLO), Sinica Gogic (SER/CYP), Peter Ofori-Quaye (GHA).
2000-2001
Η ομάδα κάνει προετοιμασία με το Γιάννη Ματζουράκη και είναι απ'τις πιο σοβαρές προετοιμασίες που έχει κάνει ποτέ η ομάδα. Οι δημοσιογραφάρες λοιδωρούν το Ματζουράκη και τα "φτωχά" Ελληνικά του. Η ομάδα χάνει την πρόκριση στις λεπτομέρειες (ισοβαθμία με Λιόν, σφαγή στον αγώνα του Gerland απ'τον Αυστριακό διαιτητή Gunther Benko) και συνεχίζει στο κύπελλο UEFA. Κάπου εκεί, το Trio Stooges (Ελευθερόπουλος, Γεωργάτος - που επέστρεψε απ'την Inter, Ανατολάκης) αποφασίζει να "φάει" το Ματζουράκη, ο οποίος είχε επεισόδια και με τους Χούτο, Τζιοβάνι και ο "αγαπημένος" του Σωκράτη Κόκκαλη, Τάκης Λεμονής, δε χάνει ευκαιρία να μεταφέρει στον πρόεδρο του Ολυμπιακού και το Γιώργο Λούβαρη τα τεκταινόμενα στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Το "πιστό σκυλί" του προέδρου, φίδι στον κόρφο του Ματζουράκη παίρνει τη θέση του προπονητή.Ο Βραζιλιάνος Λουτσιάνο, που υπο την καθοδήγηση του Γιάννη Ματζουράκη είχε κάνει εκπληκτικές εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, όντας αναγεννημένος μετά την περιπέτεια με το Μπιγκόν, είχε περιθωριοποιηθεί απ'τον νέο προπονητή της ομάδας, Τάκη Λεμονή και αγωνιζόταν κυρίως ως αλλαγή του Τζόρτζεβιτς. Μάρτιος του 2001, ο Ολυμπιακός τίθεται αντιμέτωπος του Παναθηναϊκού για το Κύπελλο Ελλάδας στη Λεωφόρο, στη ρεβάνς του 1-1 του ΟΑΚΑ και ο "Τζόλε" δε μπορεί να δώσει το "παρών", λόγω τραυματισμού. Τη θέση του θα πάρει ο Λουτσιάνο που μπήκε στη βασική εντεκάδα μετά από σχεδόν 5 μήνες! Ο Βραζιλιάνος κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι : Μόλις στο 6ο λεπτό κάνει μια απίστευτη τακουνιά στον Αλέξη Αλεξανδρή, που αφήνει την άμυνα του Παναθηναϊκού "ξερή". Ο Αλέξης Αλεξανδρής βρίσκει την ευκαιρία και κάνει το 0-1. Λίγα λεπτά αργότερα, με απ'ευθείας εκτέλεση φάουλ που συζητείται ακόμα και σήμερα, 7 χρόνια μετά, ο Λουτσιάνο με βολίδα απ'τα 40+ μέτρα καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα του Παναθηναϊκού για το 0-2, ενώ ήταν ο βασικός χαρακτήρας της επιβλητικής νίκης του Ολυμπιακού με 1-4 μέσα στη Λεωφόρο!
Ο κόσμος του Ολυμπιακού συζητάει το όνομα του Λουτσιάνο για πολύ καιρό. Ώσπου, άρχισαν να ακούγονται οι "ιερόσυλες" απόψεις : Με το "Τζόλε" στην 11άδα, ο Ολυμπιακός αποκλείεται να έφτανε σε τόσο εμφατική νίκη, που ήταν κυρίως έργο Λουτσιάνο. Το συμβόλαιο του Λουτσιάνο έληγε το καλοκαίρι του 2001. Ο διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ, Γιώργος Λούβαρης, δίνει τα χέρια με το Βραζιλιάνο στον οποίο προτείνει - προφορικά - νέο τριετές συμβόλαιο. Ο Λουτσιάνο αποδέχεται χωρίς δεύτερη κουβέντα και παίρνει την απόκριση απ'το Γιώργο Λούβαρη : "Πήγαινε για διακοπές και υπογράφουμε μόλις γυρίσεις". Ενθουσιασμένος ο Λουτσιάνο, φεύγει για την πατρίδα του απ'την οποία γυρίζει 20 ημέρες μετά, για να ακούσει το Γιώργο Λούβαρη να του λέει οτι... άλλαξαν τα πλάνα της ομάδας και πως δεν ισχύει η προφορική συμφωνία, χωρίς κανείς να καταλάβει το τι έγινε! Αυτό που έγινε όμως, είναι οτι ο Λεμονής σεβόταν (και φοβόταν) πολύ τον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος ένιωσε να απειλείται κατά κάποιον τρόπο απ'την παρουσία του Λουτσιάνο. Έτσι, προτίμησε να θυσιάσει ένα πολύτιμο γι'αυτόν εργαλείο προκειμένου να έχει τον "Τζόλε" χαρούμενο.
Το εντυπωσιακό της ιστορίας είναι πως η... επίσημη δικαιολογία της ΠΑΕ ήταν πως "ο Λουτσιάνο 'φαγώθηκε' επειδή έπιανε θέση ξένου και ο Ολυμπιακός ήθελε να αποκτήσει ξένο επιθετικό. Ποιός αποκτήθηκε τελικά; Ο... Ζίζι Ρόμπερτς απ'τον Πανιώνιο. Να τρελλαίνεσαι...
Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Luciano De Souza (BRA), Jose Moedin Ze Elias (BRA), Par Zetterberg (SWE), Gabriel Alvez (URU), Peter Ofori-Quaye (GHA).
Ο εντυπωσιακός 2ος γύρος της ομάδας, το 1-4 της Λεωφόρου και η σπουδαία παραγωγή στον επιθετικό τομέα - παρά το χαμένο τελικό κυπέλλου απ'τον ΠΑΟΚ (του Μπάγεβιτς) με 2-4 στο γήπεδο της Ν.Φιλαδέλφειας, διατηρούν το Λεμονή στον πάγκο. Ο Λεμονής διαλαλεί τη νέα εποχή που έρχεται στον Ολυμπιακό και συναινεί στην αποδέσμευση του Λουτσιάνο για να αποκτηθεί ο Ζίζι Ρόμπερτς. Ο Τζόρτζεβιτς φυσικά στα ντουζένια του, ούτε λόγος να βγεί απ'την εντεκάδα και με το Γεωργάτο να έχει (ξανα)φύγει για την Inter, έδειχνε ο αδιαφιλονίκητος "άρχοντας" της αριστερής πτέρυγας. Είχαν αρχίσει να ακούγονται τότε καλά λόγια για το ταλέντο του πιτσιρικά που έφερε ο Γιάννης Ματζουράκης, του Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο, που έλεγαν πως θα γίνει "ο νέος Τζόλε". Φυσικά για τον αρχηγό αυτό ήταν "προσβόλαααα" που λέγαμε και μικροί και ο Καστίγιο δεν πήρε χρονο συμμετοχής ούτε σε αδιάφορα ματσάκια κυπέλλου ή φιλικά, με το σκορ στο 5-0 και τον Τζόλε να παίζει επί 90'... Ο Τζόρτζεβιτς σώζει το Λεμονή 2 φορές μέσα στη σεζόν, μία στα Λιόσια όταν με το δεξί πόδι σκοράρει και δίνει τη νίκη για τον Ολυμπιακό έναντι του Ακράτητου με 2-3 και τη 2η φορά στο ματς-κλειδί με την ΑΕΚ, όπου ο Τζόλε σκόραρε (έκανε το 4-2), το ματς έληξε τελικά με 4-3 και ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία. Συνέχισε όμως να αγνοεί επιδεικτικά τον Γκαμπριέλ Άλβεζ (αλλά άρχισε να μη... βλέπει και τον Τζιοβάνι, αίφνης - "σύμπτωση" οτι τελείωνε το συμβόλαι του) και να "βλέπει" μόνο τον Αλέξη Αλεξανδρή ή τον Κριστιάν Καρεμπέ.Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Jorge Bermudez (COL), Christian Karembeu (FRA), Jose Moedin Ze Elias (BRA), Par Zetterberg (SWE), Gabriel Alvez (URU), Peter Ofori-Quaye (GHA), Zizi Roberts (LIB).
Ο Λεμονής αν και παραλίγο να χάσει το πρωτάθλημα (το πήρε στην ισοβαθμία) όπως είπαμε αλλά και έχασε τον 2ο σερί τελικό κυπέλλου απ'την ΑΕΚ του Φερνάντο Σάντος (με γκολ του Ίλια Ίβιτς) παραμένει στον πάγκο. Στην περίοδο της προετοιμασίας, προαναγγέλεται το ενδεχόμενο της επιστροφής του Γρηγόρη Γεωργάτου στον Ολυμπιακό απ'την Inter (ξανά). Ο Τζόρτζεβιτς δηλώνει σε τηλεοπτικό σταθμό πως "ο Γρηγόρης είναι μεγάλος ποδοσφαιριστής, αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε πλήρεις" και ο Λεμονής σπεύδει να δηλώσει πως "ένας παίκτης του διαμετρήματος του Γεωργάτου δε μπορεί να έρθει για να κάθεται στον πάγκο", κλείνοντας την πόρτα της επιστροφής στο Γεωργάτο, καρφώνοντας τον κιόλας λέγοντας πως "ο Βενετίδης είναι πιο αξιόπιστος αμυντικά".Η προετοιμασία θυμίζει παιδική χαρά, οι "λάτιν" κάνουν πλάκα και στην ψηφοφορία για αρχηγό ψηφίζουν τον πιτσιρικά Καστίγιο (ο Τζιοβάνι ήταν πολύ ενοχλημένος με την εισήγηση Λεμονή να μείνει ελεύθερος το καλοκαίρι, που τελικά απέτρεψε ο κόσμος με το "Τζιοβάνι Τζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι") για να ακολουθήσει μια σωρεία απαράδεκτων εμφανίσεων στην προετοιμασία και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, όπου ο Ολυμπιακός κερδίζει με 1-0 την Καλλιθέα με γκολ του Τζόλε ενώ η ομάδα σφυρίχτηκε απ'τον κόσμο. Ακολούθησε ο ιστορικός αγώνας με τη Μπάγερ Λεβερκούζεν και το 6-2, με το Λεμονή να βγαίνει στην αντεπίθεση για να αποστομώσει τους αμφισβητίες και τον Τζόρτζεβιτς να κάνει τη μεγαλύτερη βραδιά της καριέρας του σε Ελλάδα και Ευρώπη, πετυχαίνοντας 3 γκολ και κάνοντας γιο-γιο την άμυνα της περυσινής φιναλίστ Λεβερκούζεν. Η συνέχεια γνωστή : Κατακρημνισμός σε Ελλάδα και Ευρώπη, αποπομπή του Λεμονή με την επίσημη κατηγορία της πλήρους απώλειας της πειθαρχίας στην ομάδα, ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας απ'τους Γιάννη Κόλλια - Σρέτσκο Κάτανετς. Ο Κάτανετς αλλάζει το σύστημα σε 3-5-2 με το Τζόρτζεβιτς αρχηγό και βασικούρα, μέχρι που κάνει την ιερόσυλη δήλωση πως "δε μπορεί να καταλάβει την ψύχωση με το 7ο σερί" και πως "ο Ολυμπιακός για να πρωταγωνιστήσει, θέλει ηγέτη παίκτη και αυτή τη στιγμή δε τον έχει". Ο Τζόλε "κάρφωσε" τον προπονητή λέγοντας "υπάρχουν ηγέτες στην ομάδα, ο Τζιοβάνι, ο Αλεξανδρής, ΕΓΩ..." και ο Σωκράτης Κόκκαλης τον απέλυσε πριν... προλάβει καλά καλά να βγεί απ'τη συνέντευξη τύπου. Ανέλαβε ο Όλεγκ Προτάσοφ, ο... αμνός του Θεού που απλά έβαζε τους παίκτες που του έλεγαν και χειροκροτούσε στον πάγκο. Ακολούθησε ο θρίαμβος της Ριζούπολης (ΠΑΟ, 3-0) και η σεζόν έκλεισε με θετικό πρόσημο για τον Τζόρτζεβιτς που πέτυχε 14 γκολ και 15 ασίστ, όλες στους Αλεξανδρή και Τζιοβάνι. Και ο Καστίγιο πάλι αγνοήθηκε επιδεικτικά...
Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Jorge Bermudez (COL), Christian Karembeu (FRA), Dzoni Novak (SLO), Jose Moedin Ze Elias (BRA), Edu Drasena (BRA), Par Zetterberg (SWE), Gabriel Alvez (URU), Peter Ofori-Quaye (GHA).
2003-2004
Ο Κόκκαλης παρασυρόμενος απ'το επικό 3-0 της Ριζούπολης, διατηρεί στον πάγκο τον Όλεγκ Προτάσοφ. Ο Τζόρτζεβιτς είναι βασικός και αναντικατάστατος στο 4-4-2 της Ελλάδας και το 4-5-1 ενώ ελλείψει επιθετικών, χρησιμοποιείται σε θέση 2ου επιθετικού πλάϊ στο Τζιοβάνι ο νεαρός Καστίγιο. Οι δυό τους κάνουν σούπερ χρονιά με τον Τζιοβάνι, με το Βραζιλιάνο να κάνει ρεκόρ και να χρίζεται πρώτος σκόρερ της Α' Εθνικής. Ο Τζόλε, έχοντας κάνει απαράδεκτο πρώτο γύρο, στο 2ο γύρο με την επιστροφή του Γεωργάτου (είχε πάει στην ΑΕΚ) απελευθερώνεται και κάνει ένα πολύ καλό υπόλοιπο χρονιάς πετυχαίνοντας 10 γκολ στο πρωτάθλημα και μοιράζοντας 22 ασίστ. Ψηφίστηκε μάλιστα ο καλύτερος παίκτης στην Α’ Εθνική, αν και ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το πρωτάθλημα τη χρονιά αυτή ενώ κλήθηκε και στην Εθνική Σερβίας.Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Christian Karembeu (FRA), Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Juraj Bucek (SVK), Marcin Kuzba (POL).
2004-2005
Επιστροφή του Μπάγεβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού, ενώ όλο το καλοκαίρι ακουγόταν το περιβόητο "Γαλλικό μοντέλο" : Φερναντέζ, Ντενουΐ, Κομπουαρέ "παρελαύνουν" ως μνηστήρες του πάγκου του Ολυμπιακού, αλλά ο πρόεδρος του Ολυμπιακού τους... ξεραίνει όλους και φέρνει πίσω το Μπάγεβιτς. Πολλοί περίμεναν μια εποικοδομητική σεζόν με τα "αηδόνια να ξανασμίγουν" (εννοώντας τους Μπάγεβιτς - Τζόρτζεβιτς που με τα χρόνια είχαν αναπτύξει εκτός απο μια δυνατή φιλική, και μια επαγγελματική σχέση, όντας συνεταίροι σε εστιατόριο των Βορείων Προαστίων). Ο Τζόρτζεβιτς θα τραυματιστεί νωρίς και θα χάσει τα πρώτα τρία ματς του Champions League, αλλά επέστρεψε και σκόραρε το νικητήριο γκολ εναντίον της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Συμμετείχε και στα τέσσερα παιχνίδια του Κυπέλλου UEFA, σκοράροντας εναντίον της Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ.Ο Τζόλε, αποκλειστικός εκτελεστής στημένων φάσεων για μια δεκαετία σχεδόν, έφερε βαρέως το γεγονός οτι ο νεοαποκτηθείς Ριβάλντο μονοπωλούσε τις εκτελέσεις στημένων φάσεων και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία. Αίφνης άρχισαν τα πυρά απ'τον τύπο πως "δεν είναι δυνατόν ο Ριβάλντο να εκτελεί όλα τα στημένα και ο μεγάλος αρχηγός, ο μπαρουτοκαπνισμένος να μην εκτελεί κανένα". Ακολούθησαν φασαρίες μεταξύ Ριβάλντο και Μπάγεβιτς και στο πατ-κιουτ οι εκτελέσεις των στημένων... μοιράστηκαν, αν και κάθε φορά που ο Ολυμπιακός κέρδιζε φάουλ έβλεπε κανείς την αστεία εικόνα δύο τριαντάρηδων να τρέχουν σαν οκτάχρονα να προλάβουν να πάρουν τη μπάλα. Ο Τζόρτζεβιτς όμως αρχίζει να δείχνει φάντασμα του παλιού, καλού εαυτού του και βάζει μόλις πέντε γκολ και μοιράζει μόλις έξι ασίστ. Φυσικά οι Τζιοβάνι - Καστίγιο που ήταν στη "μπούκα" απ'το Μπάγεβιτς, δεν έπαιρναν ούτε... πασατέμπο απ'το Τζόρτζεβιτς, πόσο μάλλον πάσες.
Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Vitor Borba Ferreira Rivaldo (BRA), Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Milos Maric (SER), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Gabriel Francisco Peralta Schurrer (ARG), Ivan Rezic (CRO), Juraj Bucek (SVK), Alexandre Joachim D'Acol (BRA), Zhora Hovhannisyan (ARM).
2005-2006
Τέλος Μπάγεβιτς, εποχή Τρόντ Σόλιντ. Μετά από ένα σίριαλ διαρκείας με τον Πολ Λε Γκουέν της Παρί Σεν Ζερμέν, ο Κόκκαλης είχε φροντίσει να κλείσει το Νορβηγό προπονητής της Βελγικής Brugges, ουσιαστικά μέσα απ'τα χέρια της Στουτγκάρδης. Κατά γενική έκπληξη, το 2005/06 ήταν η πιο παραγωγική χρονιά του 34χρονου πλέον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος κάτω απ'τη μαεστρική καθοδήγηση του Νορβηγού - που βρήκε το κουμπί της συνύπαρξης του με το Ριβάλντο στον αγωνιστικό χώρο και του καταμερισμού των εκτελέσεων των στημένων φάσεων - χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και όντας ανάμεσα στους πρώτους σκόρερς του πρωταθλήματος με 15 γκολ. Ο Σόλιντ έλυσε και το πρόβλημα της συνύπαρξης του Τζόλε με τον Καστίγιο, καθώς στο 4-3-3 κατόρθωνε να βρεί θέση και στους δύο, με την μετάθεση ενός εκ των δύο στα χαφ. Το μόνο άλυτο πρόβλημα ήταν πως ο αρχηγός δεν είχε πάρει με καθόλου καλό μάτι την περιθωριοποίηση του σε "3ο ρόλο", καθώς μετά το Ριβάλντο που ήταν το αναμφισβήτητο Νο 1, ο κόσμος είχε αρχίσει να (παρα)μιλάει για τον Ιβοριανό μέσο, Γιάγια Τουρέ. Τελικά προς... εκτόνωση της κρίσης έτρεξε ο... μάνατζερ του Τουρέ, οδηγώντας στην έξοδο τον Ιβοριανό μόλις με τη συμπλήρωση ενός χρόνου παρουσίας στην ομάδα του Πειραιά. Ο Τζόρτζεβιτς κέρδισε και πάλι το νταμπλ, ενώ το κερασάκι στην τούρτα ήταν η συμμετοχή του στο Μουντιάλ του 2006 με την Εθνική Σερβίας / Μαυροβουνίου.Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Milos Maric (SER), Vitor Borba Ferreira Rivaldo (BRA), Gabriel Francisco Peralta Schurrer (ARG), Yaya Toure (IVO), Alexandre Joachim D' Acol (BRA), Daniel Lara Garcia Dani (SPA), Erol Bulut (TUR), Zhora Hovhannisyan (ARM), Erwin Lemmens (BEL), Haruna Babangida (NIG).
2006-2007
Η σεζόν ξεκινάει με Σόλιντ, αλλά ο Κόκκαλης ορμώμενος απ'την αποτυχημένη πορεία της ομάδας στην Ευρώπη, διώχνει το Νορβηγό (που είχε πρώτη την ομάδα και με διαφορά) και ξεραίνει ξανά τον κόσμο, φέρνοντας το... Λεμονή απ'την Ξάνθη. Με 35 χρόνια στην πλάτη πλέον αλλά ελλείψει σοβαρού αντικαταστάτη, ο Τζόρτζεβιτς παίζει στην 11άδα του Σόλιντ τις περισσότερες φορές αλλά η όραση του έχει... πειραχτεί : Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός οτι τόσο ο Φέλιξ Μπόρχα (κυρίως) όσο και ο Νέρι Καστίγιο τροφοδοτήθηκαν ελάχιστα απ'τον "αρχηγό", ο οποίος στο γήπεδο δύο παίκτες έβλεπε μόνο : Στολτίδη και Ριβάλντο.Με την επιστροφή Λεμονή ξεκίνησε η παράδοση της φανέλας του βασικού στον Τζόρτζεβιτς ασυζητητί. Πολύ μέτρια χρονιά για τον Τζόρτζεβιτς με άσχημα παιχνίδια και πολύ χαμηλή παραγωγικότητα. Παρ'όλα αυτά ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα, αν και... κατάφερε να χάσει το κύπελλο, αφού αποκλείστηκε στη φάση των "8" απ'τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Didier Domi (FRA), Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Milos Maric (SER), Vitor Borba Ferreira Rivaldo (BRA), Michal Zewlakow (POL), Marko Ne (IVO), Felix Alejandro Borja (ECU), Erol Bulut (TUR), Abdeslam Ouaddou (MOR), Erwin Lemmens (BEL), Haruna Babangida (NIG), Julio Cezar (BRA), Tomislav Butina (CRO).
2007-2008
Τη σεζόν 2007-2008 έγιναν ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ προκειμένου να διασφαλιστεί η θέση του βασικού για τον Τζόλε. Εγκλήματα με θύτη τον Τάκη Λεμονή. Αρχικά, έγιναν συζητήσεις για τον Βραζιλιάνο άσο της Θέλτα, Νενέ. Ο Νενέ "έκλεινε από ώρα σε ώρα", "έμπαινε στο αεροπλάνο", "πήγαινε στα γραφεία" και τελικά δεν ήρθε ποτέ. Η συνέχεια έγινε με τον Ουρουγουανό άσο της Παρί Σεν Ζερμέν, Ροντρίγκεζ. Ομοίως, "έκλεινε από ώρα σε ώρα", "έμπαινε στο αεροπλάνο", "πήγαινε στα γραφεία" και τελικά δεν ήρθε ποτέ, ενώ λίγες ημέρες αργότερα έφυγε ως ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και πήγε στη Μπενφίκα. Τελικά τη 12η ώρα αποκτήθηκαν οι Ροντρίγκο Αρτσούμπι απ'τη Λανούς και Ζολτ Λάτσκο, αριστεροί χαφ και οι δύο.Κανείς ως τώρα δεν έχει καταλάβει γιατί ο Ροντρίγκο Αρτσούμπι δεν πήρε ευκαιρίες για να παίξει, ενώ υποτίθεται πως αποκτήθηκε ως "αντι-Τζόλε". Αντί αυτού, είχε κάποιες συμμετοχές ως... αριστερό μπακ (???!!!) στο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης και στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, ενώ τελικά διέκοψαν άρον-άρον το δανεισμό του και τον επέστρεψαν στη Λανούς, απ'την οποία άμεσα τον απόκτησε η Ρίβερ Πλέϊτ! Ο δε Ζολτ Λάτσκο, ξεκίνησε τη χρονιά ως δανεικός στον Λεβαδειακό για να επιστρέψει το Δεκέμβρη στον Ολυμπιακό ως back-up του Τζόλε. Ξαφνικά, ο Ολυμπιακός τον παραχωρεί εκ νέου με δανεισμό στη... Λέστερ!
Περίοδος μεταγραφών και ο κόσμος αγανακτεί με το "μικρό και ευέλικτο ρόστερ" του Λεμονή και απαιτεί προσθήκες. Μια απ'τις προσθήκες, ήταν και ο πολυαναμενόμενος "αντι-Τζόλε". Μέσα Δεκέμβρη "σκάει" το θέμα πως ο Ολυμπιακός έχει συμφωνήσει με τον τον Πολωνό Κρζίνοβεκ, αρχηγό της Εθνικής Πολωνίας, παίκτη της Wolfsburg και επι σειρά ετών βασικό στέλεχος της Μπάγερ Λεβερκούζεν. Ομοίως με τους Νενέ - Ροντρίγκεζ, "έκλεινε από ώρα σε ώρα", "έμπαινε στο αεροπλάνο", "πήγαινε στα γραφεία" και τελικά δεν ήρθε ποτέ ενώ τη μεταγραφή του είχε επιβεβαιώσει τόσο η Wolfsburg αλλά και ο Μίχαλ Ζεβλάκοβ!
Το τελευταίο θύμα του... παλουκωτή Τζόλε ακούει στο όνομα Σέρχιο Αλμιρόν. Ο Ίλια Ίβιτς παρουσίασε πλάνο που προέβλεπε πρόταση δανεισμού του Ουρουγουανού χαφ απ'τη Γιουβέντους με οψιόν αγοράς το καλοκαίρι, προκειμένου να ισχυροποιηθεί η ομάδα. Ο δανεισμός εν τέλει απορρίφθηκε (ενώ ούτε ο παίκτης ούτε η Γιουβέντους είχαν πρόβλημα) με το σκεπτικό "είναι άδικο για τα παιδιά που τράβηξαν το κουπί σε όλα αυτά τα παιχνίδια να έρθει νέος παίκτης, ενώ έχει ήδη αποκτηθεί και ο Μπελούτσι", όπου "παιδιά" = είτε ο Τζόλε, είτε ο Πατσατζόγλου.
Αφού ο Τζόλε ξεφορτώθηκε τους... ανεπιθύμητους, ήρθε η ώρα (με την ανοχή Λεμονή) να κάνει επίδειξη ισχύος. Οι νεοαποκτηθέντες Φερνάντο Μπελούτσι (ΕΙΔΙΚΑ αυτός) και Μίρνες Σίσιτς, όποτε παίζουν, δεν παίρνουν ούτε ίχνος πάσας απ'τον "μεγάλο αρχηγό" ενώ όσες φορές αποφασίζει να τους τη δώσει, περισσότερο μοιάζει να θέλει να τους εκθέσει παρά να "παίξει" μπάλα μαζί τους (π.χ. πάσα στο Σίσιτς στην Τούμπα, 10 μέτρα μπροστά του και 1 μέτρο απ'τον γκολκίπερ του ΠΑΟΚ, πάσες στο Μπελούτσι που είναι μαρκαρισμένος από 2 και 3 αντιπάλους).
Η απόδοση του ήταν πολύ κακή όλη τη σεζόν 2007-2008 και τα "μαζεμένα" γκολ που πέτυχε στις τελευταίες αγωνιστικές απλά μετρίασαν την πολύ άσχημη εικόνα. Το κακό γι'αυτόν είναι οτι μετά τη σεζόν αυτή έχασε πολλούς παραδοσιακούς υποστηρικτές στον τύπο αλλά και στον κόσμο του Ολυμπιακού που έχουν αρχίσει να "κράζουν" φανερά.
Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν είναι οι : Didier Domi (FRA), Julio Cezar (BRA), Luciano Martin Galletti (ARG), Darko Kovacevic (SER), Lionel Jorge Nunez (ARG), Michal Zewlakow (POL), Raul Sanfelix Bravo (SPA), Cristian Raul Ledesma (ARG), Tresor Lomana Lua Lua (CON), Tomislav Butina (CRO), Mirnes Sisic (SLO), Fernando Daniel Belluschi (ARG), Leonardo Jesus Geraldo (BRA).
Επίσης, το Δεκέμβρη αποχώρησαν οι Rodrigo Archubi (ARG) (ο Ολυμπιακός διέκοψε το δανεισμό απ'τη Lanus), Felix Alejandre Borja (ECU) (μεταγραφή στη Γερμανική Mainz στην οποία αγωνιζόταν ως δανεικός), Marko Ne (IVO) (αποδεσμεύτηκε).
Τέλος, ως δανεικοί αγωνίστηκαν και οι ξένοι ποδοσφαιριστές Vance Sikov (FYROM - Απ.Καλαμαριάς), Zsolt Laczsko (HUN - Λεβαδειακός, Leicester), Leozinho (BRA - ΟΦΗ), Yahmir Hyka (ALB - FK Tirana).
2008-2009
Η σεζόν δε φαίνεται να ξεκινάει καλά για τον Τζόλε, που βλέπει τον κόσμο να υποδέχεται με μεγάλη θέρμη τον νεοαποκτηθέντα - ως δανεικό - από τη Λίβερπουλ, Σεμπάστιαν Λέτο. Ο νεαρός Αργεντινός δείχνει πως ο θόρυβος γύρω απ'το όνομα του είναι δικαιολογημένος και δείχνει πως είναι το αδιαμφισβήτητο φαβορί για να πάρει τη φανέλα του βασικού και να εκτοπίσει απ'την 11άδα τον αρχηγό μετά από 12 ολόκληρα χρόνια συνεχούς παρουσίας. Την ίδια ώρα, παλιές "λυκοφιλίες" βγαίνουν στο φως (κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς ο Γρηγόρης Γεωργάτος δηλώνει στην εφημερίδα "ΦΩΣ" θαυμαστής του Λέτο και δηλώνει τη βεβαιότητα του οτι θα εκτοπίσει τον Τζόλε απ'την 11άδα) και αναμένεται η αντίδραση του Τζόλε. Αν διαχειριστεί την "κρίση" σωστά, ο Τζόρτζεβιτς είναι σε θέση να προσφέρει ποιοτικά 20λεπτα - 30λεπτα και να κλείσει τη μεγάλη καριέρα του με τις καλύτερες των εντυπώσεων.Επίλογος
Το ερώτημα τα τελευταία χρόνια ήταν "τι πρέπει να γίνει για να βγεί ο Τζόλε απ'την 11άδα"; Είναι καθαρά θέμα προπονητή. Όλοι οι ποδοσφαιριστές θέλουν να παίζουν, ακόμα και στα... 60 τους. Ο Τάσος Μητρόπουλος τσακωνόταν με το Μπάγεβιτς το καλοκαίρι του 1997 γιατί δε τον χρησιμοποιούσε. Λεπτομέρεια : Ο Μητρόπουλος ήταν 40 προς 41 χρονών... Ο Τζόλε - και ο κάθε Τζόλε - θέλει να παίζει γιατί υπάρχουν πολλά κίνητρα : Δόξα, αναγνώριση, λεφτά... Απ'τη στιγμή όμως που ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ, αποκλείεται να πεί απο μόνος του "δε παίζω". Αφού ο ίδιος δε σκέφτεται τη ΜΕΓΑΛΗ καριέρα του, αφού δε σκέφτεται την υστεροφημία του, ο προπονητής είναι αυτός που θα αποφασίσει αν κάνει ή δε κάνει ο παίκτης για βασικός στον Ολυμπιακό.
Απ'τον Ολυμπιακό έχουν παρελάσει εκατοντάδες ποδοσφαιριστές. Κανείς δεν έχει τα αγωνιστικά παράσημα και τα τρόπαια που έχει κατακτήσει ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, ο Τζόρτζεβιτς αξίζει τον απεριόριστο σεβασμό μας. Δυστυχώς η "γενιά μας" - εννοώ όλους τους γαύρους ανεξαρτήτως ηλικίας - που έζησε τον Τζόλε στον Ολυμπιακό απ'το 1996 μέχρι το τέλος της καριέρας του, θα θυμάται και τα ουκ ολίγα ανδραγαθήματα του : Το "μη χειροκροτάτε τους μαλάκες" που είπε τον Ιανουάριο του 2004 στη Ριζούπολη στον αγώνα με την Ξάνθη, λίγες εβδομάδες μετά τη συντριβή απ'τη Γιουβέντους στο Τορίνο, το "εγώ δε πάω στα μουνόπανα" που είπε σε αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι επί Σόλιντ, αναφερόμενος στον κόσμο του Ολυμπιακού, την συνήθεια του να πίνει σα... νεροχύτης - πράγμα που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή προ ετών, όταν το αυτοκίνητο του καρφώθηκε σε μια μάντρα... Αν η εξωγηπεδική ζωή όμως είναι δικό του καθαρά θέμα (και της ομάδας), το να αποκαλεί τον κόσμο έτσι δεν είναι και αυτό που λέμε "συμπεριφορά σημαίας μιας ομάδας".
Τελικά, αυτό που λέγαμε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90 ως αστεϊσμό όταν μας ρωτούσαν "...πότε θα πάρει αμυντικό ο Ολυμπιακός ρε;" και απαντούσαμε "...όταν σταματήσει τη μπάλα ο Κούλης (Καραταΐδης)" (και έτσι έγινε, όταν ο Σερ Τάκης έφερε τον Χόρχε Μπερμούδες, το καλοκαίρι που σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο Κούλης), θα βρεί την εφαρμογή του και στην περίπτωση του Τζόρτζεβιτς : Θα πάρουμε τον αντι-Τζόλε όταν ο Τζόλε αποφασίσει να αποσυρθεί. Μέχρι τότε, θα καταγράφουμε παίκτες που τρώγονται και αγνοούνται απ'τον πολυνίκη αλλά και... αχόρταγο "Djole, The Impaler"...
Για το τέλος, παραθέτω το σχόλιο του φίλου Ιωάννη Ιουστινιάνη που θεωρώ ιδανικό επίλογο για το αφιέρωμα στον Τζόρτζεβιτς : "Η συζήτηση για τον Τζόλε μπορεί να κρατάει αιώνια. Εγώ θα ήθελα να εκφράσω απλά μια απορία : Πώς γίνεται αυτός ο παίχτης, αν και : (α) έχει κερδίσει τα περισσότερα τρόπαια, από οποιονδήποτε άλλο [εν ενεργεία και πάλαι ποτέ] παίχτη του Ολυμπιακού, (β) είναι αναντικατάστατο στέλεχος της ομάδας 12 συναπτά έτη, (γ) έχει σκοράρει σε αναρίθμητα κρίσιμα παιχνίδια... ... να μην έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως σημαία της ομάδας;Η απάντηση κατά τη γνώμη μου βρίσκεται στον ψυχισμό του λαού του Ολυμπιακού. Αναμφίβολα, εάν ο Τζόλε έπαιζε στον ΠΑΟ και παρουσίαζε τα παραπάνω επιτεύγματα, θα ήταν η μοναδική σημαία της ιστορίας του. Η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά και ξεχωρίζει τον Ολυμπιακό από οποιονδήποτε άλλο φίλαθλο είναι οτι ο λαός έχει άρρωστη, συναισθηματική σχέση με την ομάδα. Ο Θρύλος εκφράζει ένα συγκεκριμένο ιδεώδες και ο λαός απαιτεί από τους παίχτες του να λατρέψουν αυτήν την ιδέα, όπως ακριβώς και οι φίλαθλοι. Νομίζω ο οπαδός του Ολυμπιακού ουδέποτε διέκρινε στο πρόσωπο του Τζόλε το πάθος για το συγκεκριμένο ιδεώδες, παρά μόνο για άλλα ιδεώδη,που ανταποκρίνονται στην σύγχρονη εποχή.
Θα το θεωρούσα αχαριστία εάν ο Τζόλε είχε κλάψει έστω και μία φορά για αυτήν την ομάδα. Αχαριστία μπορεί να υπάρχει μόνο σε σχέση που βασίζεται στο συναίσθημα και δυστυχώς τέτοια δεν υπήρξε ποτέ η σχέση του Τζόλε με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Τζόλε σίγουρα αποτελεί πρότυπο επαγγελματία, αλλά δεν θα αποτελέσει ποτέ "σημαία" του Ολυμπιακού". Όπως και να έχει πάντως...
Τίτλοι και διακρίσεις
11 πρωταθλήματα Ελλάδας (1996-97, 1997-98, 1998-99, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08)
4 κύπελλα Ελλάδας (1998-99, 2004-05, 2005-06, 2007-08)
1 Super Cup Ελλάδας (2007-08)
37 συμμετοχές / 1 γκολ με την εθνική Σερβίας
Αναρτήσεις
