ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΤΖΟΛΕ

Predrag Đorđević (Serbia, 1996-...)

ΠΡΕΝΤΡΑΓΚ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ (1996-...)

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, aka "Djole, The Impaler". Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο δικός μας "Τζόλε" γεννήθηκε στις 04/08/1972 στο Kragujevac της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για τον πολυτιμότερο και καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή στην πολύχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, μιας και διανύει τον 12ο χρόνο του στην ομάδα. 12 χρόνια γεμάτα επιτυχίες, τίτλους, προσωπικές διακρίσεις, γκολ και... φάγωμα συμπαικτών. Επειδή αφιερώματα στην ποδοσφαιρική αξία του Τζόρτζεβιτς και στα επιτεύγματα του υπάρχουν άφθονα στο διαδίκτυο, εμείς θα ασχοληθούμε με το... χόμπι του Τζόλε, εκτός απ'τα... τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια για τα οποία ξέρει όλος ο κόσμος : Το φάγωμα (συμ)παικτών...

Βιογραφικό
Ο Τζόλε στο ξεκίνημα της καριέρας του αγωνίστηκε με την Radnicki Kragujevac, απ'την οποία τον εντόπισαν τα "λαγωνικά" του Ερυθρού Αστέρα και τον πήραν στο μεγάλο σύλλογο του Βελιγραδίου. Παραχωρήθηκε δανεικός στη Spartak Subotica για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του και το καλοκαίρι του 1992, σε ηλικία 20 ετών, ήρθε η πολύ καλή πρόταση του Σάκη Σταυρόπουλου του Πανηλειακού, ο οποίος είχε μπεί στο ποδόσφαιρο και έκανε σημαντικές επενδύσεις τότε προκειμένου να ανεβάσει την ομάδα της Ηλείας στην Α' Εθνική (για τους νεότερους που μας διαβάζουν, μπορούμε να παρομοιάσουμε τον Πανηλειακό της περιόδου 1992-1996 με τον Αστέρα Τρίπολης της περιόδου 2004-2008 : Ανέβηκε "τρένο" απ'τις μικρές κατηγορίες στην "μεγάλη" κατηγορία και σώθηκε εύκολα στην παρθενική του παρουσία στην Α' Εθνική).

Καλοκαίρι του 1992 και ο νεαρός Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μεταγράφεται στον Πανηλειακό που τότε έπαιζε στη Γ' Εθνική. Όχι το πιο σωστό ως βήμα για την καριέρα κάποιου, θα σκεφτεί κανείς, αλλά η συνέχεια τον δικαίωσε. Ο Τζόρτζεβιτς, μαζί με μια καλή φουρνιά παικτών που διέθετε η ομάδα της Ηλείας τότε (Στέλιος Γιαννακόπουλος, Βασίλης Λάκης, Μιχάλης Λιγνός, Νίκος Κυζερίδης) γίνεται "σημείο αναφοράς" και εκ των κορυφαίων συντελεστών της ομάδας απ'τη Γ' στην Α' Εθνική, το καλοκαίρι του 1995. Τη σεζόν 1995-1996 ο "Τζόλε" βγάζει μάτια με την απόδοση του - ειδικά στα παιχνίδια με τους μεγάλους - και η ΑΕΚ φερόταν ως επόμενος προορισμός του νεαρού Τζόλε. Ήταν φανερό πως είχε έρθει η ώρα της μεταγραφής. Έτσι, το καλοκαίρι του 1996, ο Σωκράτης Κόκκαλης δίνει τα λεφτά που ζητάει ο Σάκης Σταυρόπουλος και "παίρνει πακέτο" 2 απ'τους πιο σημαντικούς κρίκους της χρυσής επταετίας, 1996-1997 / 2002-2003 : Τον "Τζόλε" και τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, και μάλιστα μέσα απ'τα χέρια του "Ρίνγκο" Βαρδινογιάννη. Η "ενδιαφερόμενη" ΑΕΚ απ'την πλευρά της, κατηγόρησε το Ντούσαν Μπάγεβιτς που είχε φύγει και ήρθε στον Ολυμπιακό οτι επίτηδες δεν πήρε απ'το Δεκέμβρη του 1995 τον Τζόλε στην ΑΕΚ αν και θα μπορούσε, επειδή είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό και ήθελε να τον πάρει εκεί. Ο Τζόρτζεβιτς αγωνίστηκε στον Πανηλειακό σε 119 αγώνες και πέτυχε 33 γκολ.

Η συνέχεια στον Ολυμπιακό είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους : Σύντομα έγινε ηγέτης του Ολυμπιακού. Σκόραρε 50 φορές για λογαριασμό του Ολυμπιακού τα 5 πρώτα χρόνια. Την έκτη χρονιά (2002/03) σκόραρε 14 γκολ στο πρωτάθλημα και έδωσε 15 ασίστ. Ακόμα, σκόραρε 4 γκολ σε 6 παιχνίδια στο Champions League, κάνοντας μάλιστα χατ - τρικ στον αγώνα με τη Μπάγεερ Λεβερκούζεν που είναι μακράν ο καλύτερος αγώνας του Τζόλε με τη φανέλα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Το 2003/04 ο Τζόρτζεβιτς πέτυχε 10 γκολ στο πρωτάθλημα και έδωσε 22 ασίστ. Έτσι, ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης στην Α’ Εθνική, αν και ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το πρωτάθλημα τη χρονιά αυτή.

Οι επιδόσεις του δε μπορούσαν να αγνοηθούν απ'τον εκλέκτορα της Εθνικής Σερβίας, Ίλια Πέτκοβιτς (που είχε άποψη για το Τζόλε από "πρώτο χέρι", μιας και διετέλεσε προπονητής του Άρη) και έτσι ο Τζόρτζεβιτς έκανε ντεμπούτο με την εθνική Σερβίας εναντίον της Ελβετίας τον Σεπτέμβριο του 1998. Συμμετείχε στην πρόκριση της εθνικής του ομάδας για το UEFA Euro 2000, αλλά δεν επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στα τελικά. Συμμετείχε, επίσης, στα προκριματικά για το UEFA Euro 2004, αλλά η Σερβία - Μαυροβούνιο δεν προκρίθηκε για τα τελικά της Πορτογαλίας. Ωστόσο, συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2006.

Στο UEFA Champions League τη χρονιά 2004/05 έχασε τα τρία πρώτα παιχνίδια εξ αιτίας τραυματισμού, αλλά επέστρεψε και σκόραρε το νικητήριο γκολ εναντίον της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Συμμετείχε και στα τέσσερα παιχνίδια του Κυπέλλου UEFA, σκοράροντας εναντίον της Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, οδηγεί τον Ολυμπιακό στο νταμπλ βάζοντας πέντε γκολ και δίνοντας έξι ασίστ.

Κατά γενική έκπληξη, το 2005/06 ήταν η πιο παραγωγική χρονιά του 34χρονου πλέον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος κάτω απ'τη μαεστρική καθοδήγηση του Νορβηγού προπονητή Τρόντ Σόλιντ - που βρήκε το κουμπί της συνύπαρξης του με το Ριβάλντο στον αγωνιστικό χώρο και του καταμερισμού των εκτελέσεων των στημένων φάσεων - χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και όντας ανάμεσα στους πρώτους σκόρερς του πρωταθλήματος με 15 γκολ. Κέρδισε και πάλι το νταμπλ, ενώ το κερασάκι στην τούρτα ήταν η συμμετοχή του στο Μουντιάλ του 2006.

Το 2006/07 κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή για 10η φορά στα 11 χρόνια παρουσίας του στον Ολυμπιακό. Ωστόσο μία εβδομάδα μετά τη φιέστα, η μοίρα έδειξε το σκληρό της πρόσωπο στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Συγκεκριμένα στις 20/5/2007 σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Βελιγράδι ο μικρός του αδερφός σε ηλικία 20 ετών. Η τραγική ειρωνεία είναι πως λίγες μέρες μετά την κάτακτηση του πρωταθλήματος του 2006, κινδύνευσε η ζωή του Τζόρτζεβιτς ο οποίος είδε το αυτοκίνητό του να καταστρέφεται ολοσχερώς ύστερα από τροχαίο ατύχημα (καρφώθηκε σε μία μάντρα σκαφών). Τότε ο ίδιος σώθηκε κυριολεκτικά από θαύμα ενώ δεν άργησαν να βγούν στο φως της δημοσιότητας ειδήσεις πως ο παίκτης ήταν "λιώμα" στο ποτό.

Ατομικές Διακρίσεις
Ο "Τζόλε" είναι ο παίκτης που έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ σε αναμετρήσεις Ολυμπιακού-ΑΕΚ για την Α' Εθνική (ή "Σούπερ Λίγκα", όπως την αποκαλούμε πλέον) έχοντας πετύχει συνολικά 11 τέρματα. Τα γκολ αυτά τα έχει πετύχει σε 10 αγώνες, στους οποίους ο Ολυμπιακός έχει 8 νίκες και 2 ισοπαλίες. Δεύτερος σκόρερ του Ολυμπιακού στις ίδιες αναμετρήσεις είναι ο Γιώργος Σιδέρης με 9 γκολ.

Επίσης, είναι ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ σε αναμετρήσεις ανάμεσα στις ομάδες του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ με 26 τέρματα. Δεύτερος είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης της ΑΕΚ με 20 τέρματα.

Τέλος, μαζί με το Γιώργο Ανατολάκη είναι οι μοναδικοί παίκτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που έχουν κατακτήσει 10 πρωταθλήματα Ελλάδας με την ίδια ομάδα. Ισάριθμα πρωταθλήματα έχουν κατακτήσει και οι Μίμης Δομάζος και Αλέκος Αλεξανδρής, αλλά με δύο διαφορετικές ομάδες αμφότεροι.

Το χόμπι του Τζόλε
Είπαμε και στο προοίμιο μας πως το... χόμπι του Τζόλε, εκτός απ'τα... τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια για τα οποία ξέρει όλος ο κόσμος είναι το φάγωμα (συμ)παικτών και η επιβολή του δικού του νόμου στον αγωνιστικό χώρο. Ο Τζόλε θα μανουριάσει σε συμπαίκτες του αν του κάνουν παρατήρηση (το'κανε με τον Κοβάτσεβιτς πρόσφατα), θα "μαλώσει" συμπαίκτη του που δε του έδωσε τη μπάλα (το κάνει όλη την ώρα με το Λούα Λούα), θα αγνοήσει επιδεικτικά συμπαίκτες του αμαρκάριστους επειδή δε τους γουστάρει, θα δώσει μπάλα μόνο σε αυτούς που θέλει, θα προσπαθήσει επίτηδες να εκθέσει συμπαίκτες του που επίσης δε τους γουστάρει, θα τρέξει να πάρει τη μπάλα να εκτελέσει τις στημένες φάσεις, απομακρύνοντας κάθε "ενοχλητικό", είτε λέγεται... Πάντος, είτε Ριβάλντο. Υπερβολικό; Καθόλου. Ακολουθεί μια μικρή αναδρομή στα πεπραγμένα του Τζόλε, πάντα με βάση το "χόμπι" του.

1996-1997

Πρώτη σεζόν του Τζόλε στον Ολυμπιακό. Νέος ακόμη (24 ετών τότε), με... μαλλιά στο κεφάλι όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, αποτέλεσε σημαντικό εργαλείο στα χέρια του Ντούσαν Μπάγεβιτς για την κατάκτηση του 1ου τίτλου μετά τα "πέτρινα χρόνια". Ο Τζόλε αγωνίστηκε μόλις στα μισά παιχνίδια της σεζόν (18 ματς / 4 γκολ), λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού που είχε (ρήξη χιαστών) στον αγώνα με την Καβάλα. Έβαλε πάντως φαρδιά-πλατιά τη "τζίφρα" του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας το γκολ (πέναλτι) στο Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1-0, ξεσηκώνοντας τον κόσμο του Ολυμπιακού που διψούσε για τη νίκη-εξιλέωση απέναντι στην ομάδα του "Ρίνγκο".

Οι ξένοι συμπαίκτες του Τζόρτζεβιτς εκείνη τη σεζόν : Mirsad Varesanovic (BOS), Refik Sabanadzovic (BOS), Sinica Gogic (SER/CYP), Ilija Ivic (SER).

1997-1998

Πρωταθλητής ο Τζόλε με την 1η του κιόλας στον Ολυμπιακό και βασικότατο στέλεχος της ομάδας. Παρθενική του εμφάνιση και στο Champions League και ο Τζόρτζεβιτς στο τέλος της περιπέτειας για τον Ολυμπιακό, θα δεί το όνομα του να κοσμεί τις Ιταλικές εφημερίδες : "Grazie Djole, Grazie Olympiakos". Οι τίτλοι αναφέρονταν στο γκολ-φάουλ του Τζόρτζεβιτς στο Ολυμπιακός - Ρόζενμποργκ του ΟΑΚΑ, με το οποίο ο Ολυμπιακός ισοφάρισε σε 2-2 και έδωσε έτσι την πρόκριση στη Γιουβέντους αντί των Νορβηγών, που ήθελαν μόνο νίκη για να
συνεχίσουν.

Ο Γεωργάτος περιθωριοποιήθηκε απ΄το Μπάγεβιτς επειδή προτιμούσε να αγωνίζεται στη θέση του Τζόρτζεβιτς (αριστερό χαφ) και όχι σαν μπακ, με αποτέλεσμα να παρακολουθήσει πολλά παιχνίδια απ'τον πάγκο του Ολυμπιακού. Κανένα πρόβλημα για τον Τζόρτζεβιτς που είχε "γεμάτη" σεζόν, με 33 συμμετοχές και 12 γκολ, ενώ το σύνθημα "είναι τρελός, είναι τρελός ο καραφλός" έδειχνε ξεκάθαρα οτι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν αποκτήσει ένα νέο ίνδαλμα.

Οι ξένοι συμπαίκτες του στη 2η σεζόν του στον Ολυμπιακό, ήταν οι : Bozidar Bandovic (SER), Mirsad Varesanovic (BOS), Refik Sabanadzovic (BOS), Sinica Gogic (SER/CYP), Ilija Ivic (SER), Peter Ofori-Quaye (GHA).

1998-1999

Η χρονιά του "Dynamic Duo". Ο μετανοημένος Γεωργάτος βάζει το κεφάλι κάτω, δουλεύει σκληρά στην προετοιμασία και τις προπονήσεις, αποδέχεται την οπισθοχώρηση του στη θέση του αριστερού μπακ και ο Μπάγεβιτς τον επιβραβεύει δίνοντας του τη φανέλα του βασικού για το... σπίτι. Είναι η σεζόν της full φόρμας της αριστερής πτέρυγας του Ολυμπιακού : Τζόρτζεβιτς και Γεωργάτος σκορπούσαν τον πανικό σε Ελλάδα και Ευρώπη, με τον Ολυμπιακό να φτάνει μέχρι τους "8" του Champions League και να αποκλείεται απ'τη Γιουβέντους 5 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, να κάνει νταμπλ (κερδίζοντας μεταξύ άλλων τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου με 2-0, αν και έπαιζε με 10 παίκτες απ'την αρχή σχεδόν του αγώνα) και παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα απ'το 1996 έως και σήμερα. Ο Ολυμπιακός τότε είχε και μια εξίσου δυνατή δεξιά πτέρυγα με Μαυρογενίδη - Γιαννακόπουλο, αλλά ώρες ώρες ήταν πραγματική απόλαυση να "χαζεύεις" τους δυό φαλακρούς να κάνουν τα δικά τους.

Ο Τζόρτζεβιτς δεν είχε δεί με καλό μάτι την απόκτηση του Λουτσιάνο απ'την Ξάνθη (που αγωνιζόταν στην ίδια πλευρά με αυτόν), αλλά ο μέλλων συνεταίρος του στις επιχειρήσεις εστίασης, Ντούσαν Μπάγεβιτς, είχε τη λύση : Ο Λουτσιάνο ερχόταν απ'τον πάγκο και έπαιζε περισσότερο στον άξονα. Άλλωστε η σεζόν των Τζόρτζεβιτς - Γεωργάτου ήταν εκπληκτική και οποιαδήποτε σκέψη να "σπάσει" το δίδυμο αυτό, ήταν έγκλημα. Όπως προείπαμε, με πρωτεργάτες αυτούς τους δύο και με άξιους συμπαραστάτες του Σίνισα Γκόγκιτς και Αλέξη Αλεξανδρή, ο Ολυμπιακός είχε μια εκπληκτική σεζόν.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Kofi Amponsah (GHA), Felix Aboague (GHA), Luciano De Souza (BRA), Sinica Gogic (SER/CYP), Ilija Ivic (SER), Peter Ofori-Quaye (GHA).

1999-2000
Η πρώτη σεζόν που ο Τζόρτζεβιτς άρχισε να εμφανίζει ξεκάθαρα σημάδια "αρχηγικής συμπεριφοράς". Ο Ολυμπιακός έχει αποδεχθεί την πρόταση της Inter για το Γρηγόρη Γεωργάτο, ο φαλακρός αναχωρεί για την Ιταλία και ο Μπάγεβιτς ψάχνει την τελευταία στιγμή να βρεί μπαλώματα για την αριστερή πτέρυγα. Η σκέψη που δοκίμασε στα φιλικά (Τζόλε αριστερό μπακ, Λουτσιάνο αριστερό χαφ) σαμποταρίστηκε μέχρι... αηδίας απ'τον Τζόρτζεβιτς, που έδειξε ξεκάθαρα πως δεν έχει καμμία διάθεση να προσπαθήσει να προσαρμοστεί στις ανάγκες της θέσης. Έτσι, τη θέση θα έπρεπε να καλύψει με "μπαλώματα" ο Μπάγεβιτς, μιας και η διοίκηση αρνήθηκε την απόκτηση άλλου παίκτη για την αριστερή πτέρυγα. Παράλληλα, έχουμε το "τέλος εποχής Μπάγεβιτς" : Μετά την αποτυχία πρόκρισης της ομάδας στην επόμενη φάση του C.L., αλλά και την ανοιχτή κόντρα του με τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς (ο οποίος τα μάζεψε και σηκώθηκε κι έφυγε), ο Ντούσαν Μπάγεβιτς θα αποτελέσει παρελθόν για την ομάδα και τη θέση του θα πάρει ο... "καμπαρντίνο" Μπιγκόν, ο οποίος έκανε interviews με τους ποδοσφαιριστές και τους ρωτούσε σε τι θεση θέλουν να παίζουν! Ο Τζόρτζεβιτς το ξέκοψε ότι παίζει μόνο αριστερό χαφ (έχοντας και το φόβο του αριστεροπόδαρου Λουτσιάνο) και ο (μεσοεπιθετικός) Σάββας Πουρσαϊτίδης βαφτίστηκε... αριστερό μπακ. Ακολούθησε η συνέντευξη-ντροπή του "καλωσορίσματος" του Ζάχοβιτς απ'τους παίκτες του Ολυμπιακού, δια στόματος Κυριάκου Καραταΐδη, ενώ ακόμα ηχούσαν στ'αυτιά του κόσμου οι δηλώσεις του τρελο-Σλοβένου οτι "οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού δεν είναι επαγγελματίες και προσπαθούν να κάνουν κουμάντο, ενώ είναι και πολύ τεμπέληδες". Ακολούθησαν τα καντήλια του Ζάχοβιτς στα... Ιταλικά στον Μπιγκόν και η δεύτερη (και οριστική) φυγή του απ'τον Ολυμπιακό, η απομάκρυνση του Μπιγκόν και το 8x8 του Ματζουράκη που έφερε τον τίτλο και πάλι στο λιμάνι. Ο Τζόλε είχε μια καλή σεζόν και σε συνεργασία με τον Αλέξη Αλεξανδρή και τον Τζιοβάνι και συνεισέφεραν τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Kofi Amponsah (GHA), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Luciano De Souza (BRA), Zlatko Zahovic (SLO), Sinica Gogic (SER/CYP), Peter Ofori-Quaye (GHA).

2000-2001
Η ομάδα κάνει προετοιμασία με το Γιάννη Ματζουράκη και είναι απ'τις πιο σοβαρές προετοιμασίες που έχει κάνει ποτέ η ομάδα. Οι δημοσιογραφάρες λοιδωρούν το Ματζουράκη και τα "φτωχά" Ελληνικά του. Η ομάδα χάνει την πρόκριση στις λεπτομέρειες (ισοβαθμία με Λιόν, σφαγή στον αγώνα του Gerland απ'τον Αυστριακό διαιτητή Gunther Benko) και συνεχίζει στο κύπελλο UEFA. Κάπου εκεί, το Trio Stooges (Ελευθερόπουλος, Γεωργάτος - που επέστρεψε απ'την Inter, Ανατολάκης) αποφασίζει να "φάει" το Ματζουράκη, ο οποίος είχε επεισόδια και με τους Χούτο, Τζιοβάνι και ο "αγαπημένος" του Σωκράτη Κόκκαλη, Τάκης Λεμονής, δε χάνει ευκαιρία να μεταφέρει στον πρόεδρο του Ολυμπιακού και το Γιώργο Λούβαρη τα τεκταινόμενα στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Το "πιστό σκυλί" του προέδρου, φίδι στον κόρφο του Ματζουράκη παίρνει τη θέση του προπονητή.

Ο Βραζιλιάνος Λουτσιάνο, που υπο την καθοδήγηση του Γιάννη Ματζουράκη είχε κάνει εκπληκτικές εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, όντας αναγεννημένος μετά την περιπέτεια με το Μπιγκόν, είχε περιθωριοποιηθεί απ'τον νέο προπονητή της ομάδας, Τάκη Λεμονή και αγωνιζόταν κυρίως ως αλλαγή του Τζόρτζεβιτς. Μάρτιος του 2001, ο Ολυμπιακός τίθεται αντιμέτωπος του Παναθηναϊκού για το Κύπελλο Ελλάδας στη Λεωφόρο, στη ρεβάνς του 1-1 του ΟΑΚΑ και ο "Τζόλε" δε μπορεί να δώσει το "παρών", λόγω τραυματισμού. Τη θέση του θα πάρει ο Λουτσιάνο που μπήκε στη βασική εντεκάδα μετά από σχεδόν 5 μήνες! Ο Βραζιλιάνος κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι : Μόλις στο 6ο λεπτό κάνει μια απίστευτη τακουνιά στον Αλέξη Αλεξανδρή, που αφήνει την άμυνα του Παναθηναϊκού "ξερή". Ο Αλέξης Αλεξανδρής βρίσκει την ευκαιρία και κάνει το 0-1. Λίγα λεπτά αργότερα, με απ'ευθείας εκτέλεση φάουλ που συζητείται ακόμα και σήμερα, 7 χρόνια μετά, ο Λουτσιάνο με βολίδα απ'τα 40+ μέτρα καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα του Παναθηναϊκού για το 0-2, ενώ ήταν ο βασικός χαρακτήρας της επιβλητικής νίκης του Ολυμπιακού με 1-4 μέσα στη Λεωφόρο!

Ο κόσμος του Ολυμπιακού συζητάει το όνομα του Λουτσιάνο για πολύ καιρό. Ώσπου, άρχισαν να ακούγονται οι "ιερόσυλες" απόψεις : Με το "Τζόλε" στην 11άδα, ο Ολυμπιακός αποκλείεται να έφτανε σε τόσο εμφατική νίκη, που ήταν κυρίως έργο Λουτσιάνο. Το συμβόλαιο του Λουτσιάνο έληγε το καλοκαίρι του 2001. Ο διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ, Γιώργος Λούβαρης, δίνει τα χέρια με το Βραζιλιάνο στον οποίο προτείνει - προφορικά - νέο τριετές συμβόλαιο. Ο Λουτσιάνο αποδέχεται χωρίς δεύτερη κουβέντα και παίρνει την απόκριση απ'το Γιώργο Λούβαρη : "Πήγαινε για διακοπές και υπογράφουμε μόλις γυρίσεις". Ενθουσιασμένος ο Λουτσιάνο, φεύγει για την πατρίδα του απ'την οποία γυρίζει 20 ημέρες μετά, για να ακούσει το Γιώργο Λούβαρη να του λέει οτι... άλλαξαν τα πλάνα της ομάδας και πως δεν ισχύει η προφορική συμφωνία, χωρίς κανείς να καταλάβει το τι έγινε! Αυτό που έγινε όμως, είναι οτι ο Λεμονής σεβόταν (και φοβόταν) πολύ τον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος ένιωσε να απειλείται κατά κάποιον τρόπο απ'την παρουσία του Λουτσιάνο. Έτσι, προτίμησε να θυσιάσει ένα πολύτιμο γι'αυτόν εργαλείο προκειμένου να έχει τον "Τζόλε" χαρούμενο.

Το εντυπωσιακό της ιστορίας είναι πως η... επίσημη δικαιολογία της ΠΑΕ ήταν πως "ο Λουτσιάνο 'φαγώθηκε' επειδή έπιανε θέση ξένου και ο Ολυμπιακός ήθελε να αποκτήσει ξένο επιθετικό. Ποιός αποκτήθηκε τελικά; Ο... Ζίζι Ρόμπερτς απ'τον Πανιώνιο. Να τρελλαίνεσαι...

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Luciano De Souza (BRA), Jose Moedin Ze Elias (BRA), Par Zetterberg (SWE), Gabriel Alvez (URU), Peter Ofori-Quaye (GHA).

2001-2002
Ο εντυπωσιακός 2ος γύρος της ομάδας, το 1-4 της Λεωφόρου και η σπουδαία παραγωγή στον επιθετικό τομέα - παρά το χαμένο τελικό κυπέλλου απ'τον ΠΑΟΚ (του Μπάγεβιτς) με 2-4 στο γήπεδο της Ν.Φιλαδέλφειας, διατηρούν το Λεμονή στον πάγκο. Ο Λεμονής διαλαλεί τη νέα εποχή που έρχεται στον Ολυμπιακό και συναινεί στην αποδέσμευση του Λουτσιάνο για να αποκτηθεί ο Ζίζι Ρόμπερτς. Ο Τζόρτζεβιτς φυσικά στα ντουζένια του, ούτε λόγος να βγεί απ'την εντεκάδα και με το Γεωργάτο να έχει (ξανα)φύγει για την Inter, έδειχνε ο αδιαφιλονίκητος "άρχοντας" της αριστερής πτέρυγας. Είχαν αρχίσει να ακούγονται τότε καλά λόγια για το ταλέντο του πιτσιρικά που έφερε ο Γιάννης Ματζουράκης, του Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο, που έλεγαν πως θα γίνει "ο νέος Τζόλε". Φυσικά για τον αρχηγό αυτό ήταν "προσβόλαααα" που λέγαμε και μικροί και ο Καστίγιο δεν πήρε χρονο συμμετοχής ούτε σε αδιάφορα ματσάκια κυπέλλου ή φιλικά, με το σκορ στο 5-0 και τον Τζόλε να παίζει επί 90'... Ο Τζόρτζεβιτς σώζει το Λεμονή 2 φορές μέσα στη σεζόν, μία στα Λιόσια όταν με το δεξί πόδι σκοράρει και δίνει τη νίκη για τον Ολυμπιακό έναντι του Ακράτητου με 2-3 και τη 2η φορά στο ματς-κλειδί με την ΑΕΚ, όπου ο Τζόλε σκόραρε (έκανε το 4-2), το ματς έληξε τελικά με 4-3 και ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία. Συνέχισε όμως να αγνοεί επιδεικτικά τον Γκαμπριέλ Άλβεζ (αλλά άρχισε να μη... βλέπει και τον Τζιοβάνι, αίφνης - "σύμπτωση" οτι τελείωνε το συμβόλαι του) και να "βλέπει" μόνο τον Αλέξη Αλεξανδρή ή τον Κριστιάν Καρεμπέ.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Jorge Bermudez (COL), Christian Karembeu (FRA), Jose Moedin Ze Elias (BRA), Par Zetterberg (SWE), Gabriel Alvez (URU), Peter Ofori-Quaye (GHA), Zizi Roberts (LIB).

2002-2003
Ο Λεμονής αν και παραλίγο να χάσει το πρωτάθλημα (το πήρε στην ισοβαθμία) όπως είπαμε αλλά και έχασε τον 2ο σερί τελικό κυπέλλου απ'την ΑΕΚ του Φερνάντο Σάντος (με γκολ του Ίλια Ίβιτς) παραμένει στον πάγκο. Στην περίοδο της προετοιμασίας, προαναγγέλεται το ενδεχόμενο της επιστροφής του Γρηγόρη Γεωργάτου στον Ολυμπιακό απ'την Inter (ξανά). Ο Τζόρτζεβιτς δηλώνει σε τηλεοπτικό σταθμό πως "ο Γρηγόρης είναι μεγάλος ποδοσφαιριστής, αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε πλήρεις" και ο Λεμονής σπεύδει να δηλώσει πως "ένας παίκτης του διαμετρήματος του Γεωργάτου δε μπορεί να έρθει για να κάθεται στον πάγκο", κλείνοντας την πόρτα της επιστροφής στο Γεωργάτο, καρφώνοντας τον κιόλας λέγοντας πως "ο Βενετίδης είναι πιο αξιόπιστος αμυντικά".

Η προετοιμασία θυμίζει παιδική χαρά, οι "λάτιν" κάνουν πλάκα και στην ψηφοφορία για αρχηγό ψηφίζουν τον πιτσιρικά Καστίγιο (ο Τζιοβάνι ήταν πολύ ενοχλημένος με την εισήγηση Λεμονή να μείνει ελεύθερος το καλοκαίρι, που τελικά απέτρεψε ο κόσμος με το "Τζιοβάνι Τζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι") για να ακολουθήσει μια σωρεία απαράδεκτων εμφανίσεων στην προετοιμασία και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, όπου ο Ολυμπιακός κερδίζει με 1-0 την Καλλιθέα με γκολ του Τζόλε ενώ η ομάδα σφυρίχτηκε απ'τον κόσμο. Ακολούθησε ο ιστορικός αγώνας με τη Μπάγερ Λεβερκούζεν και το 6-2, με το Λεμονή να βγαίνει στην αντεπίθεση για να αποστομώσει τους αμφισβητίες και τον Τζόρτζεβιτς να κάνει τη μεγαλύτερη βραδιά της καριέρας του σε Ελλάδα και Ευρώπη, πετυχαίνοντας 3 γκολ και κάνοντας γιο-γιο την άμυνα της περυσινής φιναλίστ Λεβερκούζεν. Η συνέχεια γνωστή : Κατακρημνισμός σε Ελλάδα και Ευρώπη, αποπομπή του Λεμονή με την επίσημη κατηγορία της πλήρους απώλειας της πειθαρχίας στην ομάδα, ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας απ'τους Γιάννη Κόλλια - Σρέτσκο Κάτανετς. Ο Κάτανετς αλλάζει το σύστημα σε 3-5-2 με το Τζόρτζεβιτς αρχηγό και βασικούρα, μέχρι που κάνει την ιερόσυλη δήλωση πως "δε μπορεί να καταλάβει την ψύχωση με το 7ο σερί" και πως "ο Ολυμπιακός για να πρωταγωνιστήσει, θέλει ηγέτη παίκτη και αυτή τη στιγμή δε τον έχει". Ο Τζόλε "κάρφωσε" τον προπονητή λέγοντας "υπάρχουν ηγέτες στην ομάδα, ο Τζιοβάνι, ο Αλεξανδρής, ΕΓΩ..." και ο Σωκράτης Κόκκαλης τον απέλυσε πριν... προλάβει καλά καλά να βγεί απ'τη συνέντευξη τύπου. Ανέλαβε ο Όλεγκ Προτάσοφ, ο... αμνός του Θεού που απλά έβαζε τους παίκτες που του έλεγαν και χειροκροτούσε στον πάγκο. Ακολούθησε ο θρίαμβος της Ριζούπολης (ΠΑΟ, 3-0) και η σεζόν έκλεισε με θετικό πρόσημο για τον Τζόρτζεβιτς που πέτυχε 14 γκολ και 15 ασίστ, όλες στους Αλεξανδρή και Τζιοβάνι. Και ο Καστίγιο πάλι αγνοήθηκε επιδεικτικά...

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Jorge Bermudez (COL), Christian Karembeu (FRA), Dzoni Novak (SLO), Jose Moedin Ze Elias (BRA), Edu Drasena (BRA), Par Zetterberg (SWE), Gabriel Alvez (URU), Peter Ofori-Quaye (GHA).

2003-2004

Ο Κόκκαλης παρασυρόμενος απ'το επικό 3-0 της Ριζούπολης, διατηρεί στον πάγκο τον Όλεγκ Προτάσοφ. Ο Τζόρτζεβιτς είναι βασικός και αναντικατάστατος στο 4-4-2 της Ελλάδας και το 4-5-1 ενώ ελλείψει επιθετικών, χρησιμοποιείται σε θέση 2ου επιθετικού πλάϊ στο Τζιοβάνι ο νεαρός Καστίγιο. Οι δυό τους κάνουν σούπερ χρονιά με τον Τζιοβάνι, με το Βραζιλιάνο να κάνει ρεκόρ και να χρίζεται πρώτος σκόρερ της Α' Εθνικής. Ο Τζόλε, έχοντας κάνει απαράδεκτο πρώτο γύρο, στο 2ο γύρο με την επιστροφή του Γεωργάτου (είχε πάει στην ΑΕΚ) απελευθερώνεται και κάνει ένα πολύ καλό υπόλοιπο χρονιάς πετυχαίνοντας 10 γκολ στο πρωτάθλημα και μοιράζοντας 22 ασίστ. Ψηφίστηκε μάλιστα ο καλύτερος παίκτης στην Α’ Εθνική, αν και ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το πρωτάθλημα τη χρονιά αυτή ενώ κλήθηκε και στην Εθνική Σερβίας.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Christian Karembeu (FRA), Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Juraj Bucek (SVK), Marcin Kuzba (POL).

2004-2005
Επιστροφή του Μπάγεβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού, ενώ όλο το καλοκαίρι ακουγόταν το περιβόητο "Γαλλικό μοντέλο" : Φερναντέζ, Ντενουΐ, Κομπουαρέ "παρελαύνουν" ως μνηστήρες του πάγκου του Ολυμπιακού, αλλά ο πρόεδρος του Ολυμπιακού τους... ξεραίνει όλους και φέρνει πίσω το Μπάγεβιτς. Πολλοί περίμεναν μια εποικοδομητική σεζόν με τα "αηδόνια να ξανασμίγουν" (εννοώντας τους Μπάγεβιτς - Τζόρτζεβιτς που με τα χρόνια είχαν αναπτύξει εκτός απο μια δυνατή φιλική, και μια επαγγελματική σχέση, όντας συνεταίροι σε εστιατόριο των Βορείων Προαστίων). Ο Τζόρτζεβιτς θα τραυματιστεί νωρίς και θα χάσει τα πρώτα τρία ματς του Champions League, αλλά επέστρεψε και σκόραρε το νικητήριο γκολ εναντίον της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Συμμετείχε και στα τέσσερα παιχνίδια του Κυπέλλου UEFA, σκοράροντας εναντίον της Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ.

Ο Τζόλε, αποκλειστικός εκτελεστής στημένων φάσεων για μια δεκαετία σχεδόν, έφερε βαρέως το γεγονός οτι ο νεοαποκτηθείς Ριβάλντο μονοπωλούσε τις εκτελέσεις στημένων φάσεων και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία. Αίφνης άρχισαν τα πυρά απ'τον τύπο πως "δεν είναι δυνατόν ο Ριβάλντο να εκτελεί όλα τα στημένα και ο μεγάλος αρχηγός, ο μπαρουτοκαπνισμένος να μην εκτελεί κανένα". Ακολούθησαν φασαρίες μεταξύ Ριβάλντο και Μπάγεβιτς και στο πατ-κιουτ οι εκτελέσεις των στημένων... μοιράστηκαν, αν και κάθε φορά που ο Ολυμπιακός κέρδιζε φάουλ έβλεπε κανείς την αστεία εικόνα δύο τριαντάρηδων να τρέχουν σαν οκτάχρονα να προλάβουν να πάρουν τη μπάλα. Ο Τζόρτζεβιτς όμως αρχίζει να δείχνει φάντασμα του παλιού, καλού εαυτού του και βάζει μόλις πέντε γκολ και μοιράζει μόλις έξι ασίστ. Φυσικά οι Τζιοβάνι - Καστίγιο που ήταν στη "μπούκα" απ'το Μπάγεβιτς, δεν έπαιρναν ούτε... πασατέμπο απ'το Τζόρτζεβιτς, πόσο μάλλον πάσες.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Vitor Borba Ferreira Rivaldo (BRA), Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Milos Maric (SER), Giovanni Silva De Oliveira (BRA), Gabriel Francisco Peralta Schurrer (ARG), Ivan Rezic (CRO), Juraj Bucek (SVK), Alexandre Joachim D'Acol (BRA), Zhora Hovhannisyan (ARM).

2005-2006
Τέλος Μπάγεβιτς, εποχή Τρόντ Σόλιντ. Μετά από ένα σίριαλ διαρκείας με τον Πολ Λε Γκουέν της Παρί Σεν Ζερμέν, ο Κόκκαλης είχε φροντίσει να κλείσει το Νορβηγό προπονητής της Βελγικής Brugges, ουσιαστικά μέσα απ'τα χέρια της Στουτγκάρδης. Κατά γενική έκπληξη, το 2005/06 ήταν η πιο παραγωγική χρονιά του 34χρονου πλέον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος κάτω απ'τη μαεστρική καθοδήγηση του Νορβηγού - που βρήκε το κουμπί της συνύπαρξης του με το Ριβάλντο στον αγωνιστικό χώρο και του καταμερισμού των εκτελέσεων των στημένων φάσεων - χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και όντας ανάμεσα στους πρώτους σκόρερς του πρωταθλήματος με 15 γκολ. Ο Σόλιντ έλυσε και το πρόβλημα της συνύπαρξης του Τζόλε με τον Καστίγιο, καθώς στο 4-3-3 κατόρθωνε να βρεί θέση και στους δύο, με την μετάθεση ενός εκ των δύο στα χαφ. Το μόνο άλυτο πρόβλημα ήταν πως ο αρχηγός δεν είχε πάρει με καθόλου καλό μάτι την περιθωριοποίηση του σε "3ο ρόλο", καθώς μετά το Ριβάλντο που ήταν το αναμφισβήτητο Νο 1, ο κόσμος είχε αρχίσει να (παρα)μιλάει για τον Ιβοριανό μέσο, Γιάγια Τουρέ. Τελικά προς... εκτόνωση της κρίσης έτρεξε ο... μάνατζερ του Τουρέ, οδηγώντας στην έξοδο τον Ιβοριανό μόλις με τη συμπλήρωση ενός χρόνου παρουσίας στην ομάδα του Πειραιά. Ο Τζόρτζεβιτς κέρδισε και πάλι το νταμπλ, ενώ το κερασάκι στην τούρτα ήταν η συμμετοχή του στο Μουντιάλ του 2006 με την Εθνική Σερβίας / Μαυροβουνίου.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Milos Maric (SER), Vitor Borba Ferreira Rivaldo (BRA), Gabriel Francisco Peralta Schurrer (ARG), Yaya Toure (IVO), Alexandre Joachim D' Acol (BRA), Daniel Lara Garcia Dani (SPA), Erol Bulut (TUR), Zhora Hovhannisyan (ARM), Erwin Lemmens (BEL), Haruna Babangida (NIG).

2006-2007
Η σεζόν ξεκινάει με Σόλιντ, αλλά ο Κόκκαλης ορμώμενος απ'την αποτυχημένη πορεία της ομάδας στην Ευρώπη, διώχνει το Νορβηγό (που είχε πρώτη την ομάδα και με διαφορά) και ξεραίνει ξανά τον κόσμο, φέρνοντας το... Λεμονή απ'την Ξάνθη. Με 35 χρόνια στην πλάτη πλέον αλλά ελλείψει σοβαρού αντικαταστάτη, ο Τζόρτζεβιτς παίζει στην 11άδα του Σόλιντ τις περισσότερες φορές αλλά η όραση του έχει... πειραχτεί : Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός οτι τόσο ο Φέλιξ Μπόρχα (κυρίως) όσο και ο Νέρι Καστίγιο τροφοδοτήθηκαν ελάχιστα απ'τον "αρχηγό", ο οποίος στο γήπεδο δύο παίκτες έβλεπε μόνο : Στολτίδη και Ριβάλντο.

Με την επιστροφή Λεμονή ξεκίνησε η παράδοση της φανέλας του βασικού στον Τζόρτζεβιτς ασυζητητί. Πολύ μέτρια χρονιά για τον Τζόρτζεβιτς με άσχημα παιχνίδια και πολύ χαμηλή παραγωγικότητα. Παρ'όλα αυτά ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα, αν και... κατάφερε να χάσει το κύπελλο, αφού αποκλείστηκε στη φάση των "8" απ'τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν ήταν οι : Didier Domi (FRA), Nery Alberto Castillo (URU/MEX), Milos Maric (SER), Vitor Borba Ferreira Rivaldo (BRA), Michal Zewlakow (POL), Marko Ne (IVO), Felix Alejandro Borja (ECU), Erol Bulut (TUR), Abdeslam Ouaddou (MOR), Erwin Lemmens (BEL), Haruna Babangida (NIG), Julio Cezar (BRA), Tomislav Butina (CRO).

2007-2008
Τη σεζόν 2007-2008 έγιναν ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ προκειμένου να διασφαλιστεί η θέση του βασικού για τον Τζόλε. Εγκλήματα με θύτη τον Τάκη Λεμονή. Αρχικά, έγιναν συζητήσεις για τον Βραζιλιάνο άσο της Θέλτα, Νενέ. Ο Νενέ "έκλεινε από ώρα σε ώρα", "έμπαινε στο αεροπλάνο", "πήγαινε στα γραφεία" και τελικά δεν ήρθε ποτέ. Η συνέχεια έγινε με τον Ουρουγουανό άσο της Παρί Σεν Ζερμέν, Ροντρίγκεζ. Ομοίως, "έκλεινε από ώρα σε ώρα", "έμπαινε στο αεροπλάνο", "πήγαινε στα γραφεία" και τελικά δεν ήρθε ποτέ, ενώ λίγες ημέρες αργότερα έφυγε ως ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και πήγε στη Μπενφίκα. Τελικά τη 12η ώρα αποκτήθηκαν οι Ροντρίγκο Αρτσούμπι απ'τη Λανούς και Ζολτ Λάτσκο, αριστεροί χαφ και οι δύο.

Κανείς ως τώρα δεν έχει καταλάβει γιατί ο Ροντρίγκο Αρτσούμπι δεν πήρε ευκαιρίες για να παίξει, ενώ υποτίθεται πως αποκτήθηκε ως "αντι-Τζόλε". Αντί αυτού, είχε κάποιες συμμετοχές ως... αριστερό μπακ (???!!!) στο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης και στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, ενώ τελικά διέκοψαν άρον-άρον το δανεισμό του και τον επέστρεψαν στη Λανούς, απ'την οποία άμεσα τον απόκτησε η Ρίβερ Πλέϊτ! Ο δε Ζολτ Λάτσκο, ξεκίνησε τη χρονιά ως δανεικός στον Λεβαδειακό για να επιστρέψει το Δεκέμβρη στον Ολυμπιακό ως back-up του Τζόλε. Ξαφνικά, ο Ολυμπιακός τον παραχωρεί εκ νέου με δανεισμό στη... Λέστερ!

Περίοδος μεταγραφών και ο κόσμος αγανακτεί με το "μικρό και ευέλικτο ρόστερ" του Λεμονή και απαιτεί προσθήκες. Μια απ'τις προσθήκες, ήταν και ο πολυαναμενόμενος "αντι-Τζόλε". Μέσα Δεκέμβρη "σκάει" το θέμα πως ο Ολυμπιακός έχει συμφωνήσει με τον τον Πολωνό Κρζίνοβεκ, αρχηγό της Εθνικής Πολωνίας, παίκτη της Wolfsburg και επι σειρά ετών βασικό στέλεχος της Μπάγερ Λεβερκούζεν. Ομοίως με τους Νενέ - Ροντρίγκεζ, "έκλεινε από ώρα σε ώρα", "έμπαινε στο αεροπλάνο", "πήγαινε στα γραφεία" και τελικά δεν ήρθε ποτέ ενώ τη μεταγραφή του είχε επιβεβαιώσει τόσο η Wolfsburg αλλά και ο Μίχαλ Ζεβλάκοβ!

Το τελευταίο θύμα του... παλουκωτή Τζόλε ακούει στο όνομα Σέρχιο Αλμιρόν. Ο Ίλια Ίβιτς παρουσίασε πλάνο που προέβλεπε πρόταση δανεισμού του Ουρουγουανού χαφ απ'τη Γιουβέντους με οψιόν αγοράς το καλοκαίρι, προκειμένου να ισχυροποιηθεί η ομάδα. Ο δανεισμός εν τέλει απορρίφθηκε (ενώ ούτε ο παίκτης ούτε η Γιουβέντους είχαν πρόβλημα) με το σκεπτικό "είναι άδικο για τα παιδιά που τράβηξαν το κουπί σε όλα αυτά τα παιχνίδια να έρθει νέος παίκτης, ενώ έχει ήδη αποκτηθεί και ο Μπελούτσι", όπου "παιδιά" = είτε ο Τζόλε, είτε ο Πατσατζόγλου.

Αφού ο Τζόλε ξεφορτώθηκε τους... ανεπιθύμητους, ήρθε η ώρα (με την ανοχή Λεμονή) να κάνει επίδειξη ισχύος. Οι νεοαποκτηθέντες Φερνάντο Μπελούτσι (ΕΙΔΙΚΑ αυτός) και Μίρνες Σίσιτς, όποτε παίζουν, δεν παίρνουν ούτε ίχνος πάσας απ'τον "μεγάλο αρχηγό" ενώ όσες φορές αποφασίζει να τους τη δώσει, περισσότερο μοιάζει να θέλει να τους εκθέσει παρά να "παίξει" μπάλα μαζί τους (π.χ. πάσα στο Σίσιτς στην Τούμπα, 10 μέτρα μπροστά του και 1 μέτρο απ'τον γκολκίπερ του ΠΑΟΚ, πάσες στο Μπελούτσι που είναι μαρκαρισμένος από 2 και 3 αντιπάλους).

Η απόδοση του ήταν πολύ κακή όλη τη σεζόν 2007-2008 και τα "μαζεμένα" γκολ που πέτυχε στις τελευταίες αγωνιστικές απλά μετρίασαν την πολύ άσχημη εικόνα. Το κακό γι'αυτόν είναι οτι μετά τη σεζόν αυτή έχασε πολλούς παραδοσιακούς υποστηρικτές στον τύπο αλλά και στον κόσμο του Ολυμπιακού που έχουν αρχίσει να "κράζουν" φανερά.

Οι ξένοι συμπαίκτες του σε αυτή τη σεζόν είναι οι : Didier Domi (FRA), Julio Cezar (BRA), Luciano Martin Galletti (ARG), Darko Kovacevic (SER), Lionel Jorge Nunez (ARG), Michal Zewlakow (POL), Raul Sanfelix Bravo (SPA), Cristian Raul Ledesma (ARG), Tresor Lomana Lua Lua (CON), Tomislav Butina (CRO), Mirnes Sisic (SLO), Fernando Daniel Belluschi (ARG), Leonardo Jesus Geraldo (BRA).

Επίσης, το Δεκέμβρη αποχώρησαν οι Rodrigo Archubi (ARG) (ο Ολυμπιακός διέκοψε το δανεισμό απ'τη Lanus), Felix Alejandre Borja (ECU) (μεταγραφή στη Γερμανική Mainz στην οποία αγωνιζόταν ως δανεικός), Marko Ne (IVO) (αποδεσμεύτηκε).

Τέλος, ως δανεικοί αγωνίστηκαν και οι ξένοι ποδοσφαιριστές Vance Sikov (FYROM - Απ.Καλαμαριάς), Zsolt Laczsko (HUN - Λεβαδειακός, Leicester), Leozinho (BRA - ΟΦΗ), Yahmir Hyka (ALB - FK Tirana).

2008-2009

Η σεζόν δε φαίνεται να ξεκινάει καλά για τον Τζόλε, που βλέπει τον κόσμο να υποδέχεται με μεγάλη θέρμη τον νεοαποκτηθέντα - ως δανεικό - από τη Λίβερπουλ, Σεμπάστιαν Λέτο. Ο νεαρός Αργεντινός δείχνει πως ο θόρυβος γύρω απ'το όνομα του είναι δικαιολογημένος και δείχνει πως είναι το αδιαμφισβήτητο φαβορί για να πάρει τη φανέλα του βασικού και να εκτοπίσει απ'την 11άδα τον αρχηγό μετά από 12 ολόκληρα χρόνια συνεχούς παρουσίας. Την ίδια ώρα, παλιές "λυκοφιλίες" βγαίνουν στο φως (κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς ο Γρηγόρης Γεωργάτος δηλώνει στην εφημερίδα "ΦΩΣ" θαυμαστής του Λέτο και δηλώνει τη βεβαιότητα του οτι θα εκτοπίσει τον Τζόλε απ'την 11άδα) και αναμένεται η αντίδραση του Τζόλε. Αν διαχειριστεί την "κρίση" σωστά, ο Τζόρτζεβιτς είναι σε θέση να προσφέρει ποιοτικά 20λεπτα - 30λεπτα και να κλείσει τη μεγάλη καριέρα του με τις καλύτερες των εντυπώσεων.

Επίλογος
Το ερώτημα τα τελευταία χρόνια ήταν "τι πρέπει να γίνει για να βγεί ο Τζόλε απ'την 11άδα"; Είναι καθαρά θέμα προπονητή. Όλοι οι ποδοσφαιριστές θέλουν να παίζουν, ακόμα και στα... 60 τους. Ο Τάσος Μητρόπουλος τσακωνόταν με το Μπάγεβιτς το καλοκαίρι του 1997 γιατί δε τον χρησιμοποιούσε. Λεπτομέρεια : Ο Μητρόπουλος ήταν 40 προς 41 χρονών... Ο Τζόλε - και ο κάθε Τζόλε - θέλει να παίζει γιατί υπάρχουν πολλά κίνητρα : Δόξα, αναγνώριση, λεφτά... Απ'τη στιγμή όμως που ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ, αποκλείεται να πεί απο μόνος του "δε παίζω". Αφού ο ίδιος δε σκέφτεται τη ΜΕΓΑΛΗ καριέρα του, αφού δε σκέφτεται την υστεροφημία του, ο προπονητής είναι αυτός που θα αποφασίσει αν κάνει ή δε κάνει ο παίκτης για βασικός στον Ολυμπιακό.

Απ'τον Ολυμπιακό έχουν παρελάσει εκατοντάδες ποδοσφαιριστές. Κανείς δεν έχει τα αγωνιστικά παράσημα και τα τρόπαια που έχει κατακτήσει ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, ο Τζόρτζεβιτς αξίζει τον απεριόριστο σεβασμό μας. Δυστυχώς η "γενιά μας" - εννοώ όλους τους γαύρους ανεξαρτήτως ηλικίας - που έζησε τον Τζόλε στον Ολυμπιακό απ'το 1996 μέχρι το τέλος της καριέρας του, θα θυμάται και τα ουκ ολίγα ανδραγαθήματα του : Το "μη χειροκροτάτε τους μαλάκες" που είπε τον Ιανουάριο του 2004 στη Ριζούπολη στον αγώνα με την Ξάνθη, λίγες εβδομάδες μετά τη συντριβή απ'τη Γιουβέντους στο Τορίνο, το "εγώ δε πάω στα μουνόπανα" που είπε σε αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι επί Σόλιντ, αναφερόμενος στον κόσμο του Ολυμπιακού, την συνήθεια του να πίνει σα... νεροχύτης - πράγμα που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή προ ετών, όταν το αυτοκίνητο του καρφώθηκε σε μια μάντρα... Αν η εξωγηπεδική ζωή όμως είναι δικό του καθαρά θέμα (και της ομάδας), το να αποκαλεί τον κόσμο έτσι δεν είναι και αυτό που λέμε "συμπεριφορά σημαίας μιας ομάδας".

Τελικά, αυτό που λέγαμε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90 ως αστεϊσμό όταν μας ρωτούσαν "...πότε θα πάρει αμυντικό ο Ολυμπιακός ρε;" και απαντούσαμε "...όταν σταματήσει τη μπάλα ο Κούλης (Καραταΐδης)" (και έτσι έγινε, όταν ο Σερ Τάκης έφερε τον Χόρχε Μπερμούδες, το καλοκαίρι που σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο Κούλης), θα βρεί την εφαρμογή του και στην περίπτωση του Τζόρτζεβιτς : Θα πάρουμε τον αντι-Τζόλε όταν ο Τζόλε αποφασίσει να αποσυρθεί. Μέχρι τότε, θα καταγράφουμε παίκτες που τρώγονται και αγνοούνται απ'τον πολυνίκη αλλά και... αχόρταγο "Djole, The Impaler"...

Για το τέλος, παραθέτω το σχόλιο του φίλου Ιωάννη Ιουστινιάνη που θεωρώ ιδανικό επίλογο για το αφιέρωμα στον Τζόρτζεβιτς : "Η συζήτηση για τον Τζόλε μπορεί να κρατάει αιώνια. Εγώ θα ήθελα να εκφράσω απλά μια απορία : Πώς γίνεται αυτός ο παίχτης, αν και : (α) έχει κερδίσει τα περισσότερα τρόπαια, από οποιονδήποτε άλλο [εν ενεργεία και πάλαι ποτέ] παίχτη του Ολυμπιακού, (β) είναι αναντικατάστατο στέλεχος της ομάδας 12 συναπτά έτη, (γ) έχει σκοράρει σε αναρίθμητα κρίσιμα παιχνίδια... ... να μην έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως σημαία της ομάδας;

Η απάντηση κατά τη γνώμη μου βρίσκεται στον ψυχισμό του λαού του Ολυμπιακού. Αναμφίβολα, εάν ο Τζόλε έπαιζε στον ΠΑΟ και παρουσίαζε τα παραπάνω επιτεύγματα, θα ήταν η μοναδική σημαία της ιστορίας του. Η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά και ξεχωρίζει τον Ολυμπιακό από οποιονδήποτε άλλο φίλαθλο είναι οτι ο λαός έχει άρρωστη, συναισθηματική σχέση με την ομάδα. Ο Θρύλος εκφράζει ένα συγκεκριμένο ιδεώδες και ο λαός απαιτεί από τους παίχτες του να λατρέψουν αυτήν την ιδέα, όπως ακριβώς και οι φίλαθλοι. Νομίζω ο οπαδός του Ολυμπιακού ουδέποτε διέκρινε στο πρόσωπο του Τζόλε το πάθος για το συγκεκριμένο ιδεώδες, παρά μόνο για άλλα ιδεώδη,που ανταποκρίνονται στην σύγχρονη εποχή.

Θα το θεωρούσα αχαριστία εάν ο Τζόλε είχε κλάψει έστω και μία φορά για αυτήν την ομάδα. Αχαριστία μπορεί να υπάρχει μόνο σε σχέση που βασίζεται στο συναίσθημα και δυστυχώς τέτοια δεν υπήρξε ποτέ η σχέση του Τζόλε με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Τζόλε σίγουρα αποτελεί πρότυπο επαγγελματία, αλλά δεν θα αποτελέσει ποτέ "σημαία" του Ολυμπιακού". Όπως και να έχει πάντως...

...Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, σ'ευχαριστούμε...

Τίτλοι και διακρίσεις
11 πρωταθλήματα Ελλάδας (1996-97, 1997-98, 1998-99, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08)
4 κύπελλα Ελλάδας (1998-99, 2004-05, 2005-06, 2007-08)
1 Super Cup Ελλάδας (2007-08)
37 συμμετοχές / 1 γκολ με την εθνική Σερβίας

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΔΝΕ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΑΠΟ http://pesetero-blog.blogspot.com/2008/03/djole-impaler.html